بعضی‌ها وقتی ظرف چینی مورد علاقه‌شان می‌شکند آن را دور نمی‌اندازند و به چینی، اصطلاحا بند می‌زنند تا درستش کنند. کینسوگی هنری است در ژاپن که در آن اجزای شکسته ظرف را با فلز به هم وصل می‌کنند؛ در این هنر به جای وصل کردن تکه‌ها با چسب، آنها را با فلز بهم می چسبانند، در نتیجه خاطره شکسته‌شدن ظرف هم حفظ می شود. چیزی که در دنیای مدرن امروز وجود ندارد و مردم با شکسته‌شدن هر چیزی ترجیح می‌دهند نوی آن را تهیه کنند.
این صنعت دستی برای حفظ سنت‌ها و همچنین همسو شدن با جامعه امروزی تغییراتی کرده است. پیششینه پیدایش این هنر را به زمانی مربوط می‌دانند که شوگون آشی‌کاگا یوشی‌ماسا در پایان سده پانزدهم، یک کاسه چای را برای تعمیر به چین برگرداند. هنگامی که کاسه را برگرداندند با گیره‌های فلزی زشتی تعمیر شده‌بود. صنعتگران ژاپنی گرد هم آمدند تا راهی برای تعمیر ظریف‌تر چینی‌های شکسته پیدا کنند. به زودی مجموعه‌دارها شیفته هنر جدید شدند و حتی گفته می‌شود که برخی از آنها به عمد چینی‌های باارزش خود را می‌شکستند تا دوباره با رگه‌های طلایی هنر کینتسوگی درز گرفته شوند و زیباتر به نظر برسند.
هنرمندان این حوزه برای دیده‌شدن بیشتر کارهایشان روی به برگزاری نمایشگاه، چاپ تصویر و پوستر آورده‌اند تا فرصتی برای داشتن مخاطبان بیشتر فراهم آورند.
وقتی مردم با چشمان خود این هنر (هارمونی زیبای بین ترک و ظرف و فلز) را از نزدیک می ببینند تاریخچهٔ ارزشمند نهفته در آن را درک می‌کنند.
