«در حالی که حقوق زنان در بیشتر کشورهای دنیا به اشکال مختلف و در ابعادی متفاوت نادیده گرفته میشود، آنها برای به بازستانی این حقوق و یا حداقل بخشی از آن تلاش و گاه مبارزه میکنند. در جایی، برای به دست آوردن ابتداییترینش! و در جایی دیگر برای داشتن جایگاه اجتماعی برابر در سطوح بالای مدیریتی و حتی حضوری برابر مردان در پارلمان!
دو پوستری که مشاهده میکنید به دعوت الیزابت رسنیک، استاد دانشگاه هنر ماساچوست، در سال ۲۰۱۷، برای نمایشگاهی در همین راستا طراحی و اجرا شده است.
وی در ادامهی فعالیتهای فرهنگیاش سال گذشته تور نمایشگاهی را ترتیب داد با عنوان «حقوق زنان، حقوق بشر است». این نمایشگاه همزمان با انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و اعتراضات و تظاهرات گستردهی زنان به حضور دونالد ترامپ در بین نامزدهای ریاست جمهوری، در چند شهر آمریکا و همزمان در لهستان برگزار شد.
اتودهای اولیه طبق روال همیشگی کارهایم با اتودهای بسیار سادهی دستی شروع شد. اولین اتود با گلدانی با نماد لب به جای گل، شکل گرفت. اما بهتر دیدم که چندین لب را در یک گلدان مشترک داشته باشم. لب ها باید سخن میگفتند، آواز میخواندند، اعتراض میکردند و یکدیگر را حمایت میکردند، پس باید از حالت مسکوت به سخنگو تبدیل میشدند. شعار اصلی پوستر نیز همزمان با اتودهای اولیه شکل گرفت و به دلیل نحوهی اجرای دستی از ابتدا لیاوت کارم مشخص بود.
چند اتود رنگی ماژیکی نیز برای تجسم تصویر نهایی اجرا کردم. این کار با نخ بر روی پارچهی بافت دار گلدوزی شده و اجرایش اندکی متفاوت از کارهای دیگرم بود چراکه پیش از دوخت با رنگ روی پارچه را برای داشتن پسزمینه نقاشی کردم. در چنین روشهای اجرایی ریسک بالایی وجود دارد. گاه پیش آمده که اثری پس از اجرا، رفتهرفته از ایدهای که ابتدا در ذهن داشتهام دور شده و مجبور شده ام که آن را دوباره اجرا کنم.»
« اثر دومی که عکسهای زیادی از مراحل اجرای آن ندارم دقیقا به همین دلیل اجرا شد چرا که من هر دو اتود را دوست داشتم اما ایدهای از اجرای نهایی هر دوی آنها نداشتم. از این رو هر دو اتود را پیاده و اجرا کردم و برای سفارش دهنده فرستادم. او نیز پس از دیدن پوسترها درخواست کرد که هر دو را در مجموعهاش داشته باشد.
پوستر دوم با الهام از تیتر اصلی نمایشگاه الهام گرفته و تایپوگرافی در آن نقش اصلی را بازی میکند. هر دو پوستر در مجلات و روزنامههای زیادی چاپ شده اند که آخرین آن در ماه ژانویه ۲۰۱۸ اتفاق افتاد که مجلهی Birdy که مهمترین مجلهی فرهنگی هنری ایالت کلورادو است آن را در صفحهی روبروی سرمقاله چاپ کرد.»