تاثیر شبکه‌های اجتماعی بر بدن

اینفلوئنسرهای آینده؛ تصویری هشداردهنده از سال ۲۰۵۰

وب‌سایت Casino.org (پلتفرمی بین‌المللی در حوزه‌ی بازی‌های آنلاین و تحلیل روندهای دیجیتال) در پروژه‌ای خلاقانه با عنوان «آوا» (Ava)، چهره‌ای خیالی از اینفلوئنسرهای آینده را به تصویر کشیده است. این مانکن مجازی با ظاهری اغراق‌آمیز و گاه نگران‌کننده — پوستی آسیب‌دیده، قامتی خمیده، چشمانی خسته و موهایی کم‌پشت — نمادی از فرسودگی جسمی و روانی در دنیای پر فشار شبکه‌های اجتماعی است.

اینفلوئنسرهای آینده

این پروژه با هدف جلب توجه به پیامدهای سبک زندگی دیجیتال و تأثیر الگوریتم‌ها بر سلامت انسان طراحی شده و تلاش دارد به شکلی هشداردهنده نشان دهد که اگر الگوهای فعلی ادامه یابد، نسل بعدی چهره‌های آنلاین ممکن است در سال ۲۰۵۰ با چنین واقعیتی روبه‌رو شود.

اینفلوئنسرهای آینده

به گفته‌ی سازندگان، طراحی آوا بر پایه‌ی تحقیقات پزشکی انجام شده است. در این مدل مجازی، نشانه‌هایی از خستگی مزمن، سندروم گردن پیامکی (Text Neck Syndrome)، پیری زودرس ناشی از نور آبی، ریزش موی کششی (Traction Alopecia) و آسیب‌های ناشی از استفاده‌ی مداوم از لوازم آرایش و تزریق‌های زیبایی دیده می‌شود. این تصویر، استعاره‌ای از فرسودگی جسمی و ذهنی افرادی است که در مسیر بی‌پایان جلب توجه، تولید محتوا و رقابت با الگوریتم‌ها، سلامت خود را از یاد می‌برند.

اینفلوئنسرهای آینده

کمپین «آوا» بخشی از روند رو‌به‌رشدی در پروژه‌های فرهنگی است که با بهره‌گیری از تصاویر شوک‌آور و آینده‌نگرانه، توجه کاربران و رسانه‌ها را به پیام‌های اجتماعی جلب می‌کنند. پیش از این نیز پروژه‌هایی مشابه اجرا شده بود؛ از جمله مجسمه‌ی معروف «گراهام» که در سال ۲۰۱۶ برای آموزش ایمنی جاده طراحی شد، یا طرح «مایندی» که ظاهر احتمالی انسان در ۹۰۰ سال آینده را بر اثر استفاده‌ی بیش‌ازحد از فناوری بازنمایی می‌کرد.

تاثیر شبکه‌های اجتماعی بر بدن

در حالی‌که برخی منتقدان، هدف اصلی این پروژه را یک حرکت تبلیغاتی برای دیده‌شدن برند Casino.org می‌دانند، واکنش گسترده‌ی رسانه‌ها و بازنشر آن در شبکه‌هایی چون TikTok، Instagram و X (توییتر سابق) نشان می‌دهد که پیام هشدارآمیز کمپین به‌خوبی مخاطبان را درگیر کرده است.

مانکن دیجیتال

«آوا» بیش از یک مانکن دیجیتال است؛ او تبدیل به نمادی از فرهنگ فرسایشی شبکه‌های اجتماعی شده است. تصویری که در عین اغراق، به واقعیتی تلخ اشاره دارد: جامعه‌ای که در جست‌وجوی بی‌وقفه‌ی تأیید، لایک و الگوریتم، به تدریج از بدن، سلامت و انسانیت خود فاصله می‌گیرد.