هوش مصنوعی در آشپزخانه به گونه‌ای متفاوت از سایر فناوری‌ها عمل می‌کند. غذا یکی از ارکان اساسی زندگی است که نه تنها بدن بلکه روح را نیز تغذیه می‌کند؛ بنابراین، نحوه دسترسی، آماده‌سازی و مصرف آن می‌تواند تغییرات عمیقی در جوامع ایجاد کند. این تغییرات قادرند به‌طور بنیادی سبک زندگی مردم را دگرگون سازند و تأثیرات گسترده‌ای بر فرهنگ و روابط اجتماعی داشته باشند.
آشپزخانه‌های خودکار فقط تصاویری علمی-تخیلی از «جتسون‌ها» یا «پیشتازان فضا» نیستند. این فناوری واقعی و جهانی است. در حال حاضر، ربات‌ها برای سرخ کردن برگر، پختن مرغ، ساخت پیتزا، تهیه سوشی، آماده‌سازی سالاد، سرو رامن، پخت نان، مخلوط کردن کوکتل‌ها و بسیاری کارهای دیگر استفاده می‌شوند. هوش مصنوعی می‌تواند دستورپخت‌هایی را بر اساس سازگاری مولکولی مواد یا موجودی آشپزخانه ایجاد کند. مفاهیم پیشرفته‌تری در دست توسعه هستند تا کل آشپزخانه را برای ناهارخوری‌های مجلل خودکار کنند.
از آنجایی که فناوری در ابتدا گران است، پذیرندگان اولیه فناوری‌های آشپزخانه هوش مصنوعی، رستوران‌ها و کسب‌وکارهای دیگر هستند. با گذشت زمان، قیمت‌ها به اندازه‌ای کاهش می‌یابد که به بازارهای خانگی نیز دسترسی پیدا کنند و ممکن است دینامیک خانه و جامعه را تغییر دهند.
آیا فناوری غذایی واقعاً می‌تواند جامعه را تغییر دهد؟ بله، فقط به تأثیر شدید مایکروویو فکر کنید. با آن فناوری، ناگهان امکان تهیه یک وعده غذایی سریع برای یک نفر فراهم شد، که می‌تواند مزیت باشد اما همچنین می‌تواند یک عامل مخل در جامعه باشد.
نگرانی‌های معمول در مورد فناوری شامل تغذیه و سلامت ضعیف ناشی از وعده‌های غذایی بسته‌بندی شده و ظروف پلاستیکی گرم‌شده در مایکروویو است. کمتر آشکار است که این راحتی می‌تواند غذا خوردن را از یک رویداد جمعی، فرهنگی و خلاقانه به یک عمل بقا تبدیل کند—که روابط، سنت‌ها، نحوه کار مردم، هنر آشپزی و جنبه‌های دیگر زندگی میلیون‌ها نفر را تغییر دهد.
به عنوان مثال، به این فکر کنید که زندگی بدون مایکروویو چقدر متفاوت می‌شد. به جای کار کردن پشت میز در حین خوردن ناهار دوباره گرم‌شده، ممکن است مجبور شوید بیرون بروید و با مردم صحبت کنید و از استراحت کاری لذت ببرید. چیزی در مورد زندگی آرام‌تر در یک جامعه که به طور فزاینده شتاب‌زده و اجتماعی جداشده است، وجود دارد.
راحتی می‌تواند هزینه زیادی داشته باشد، بنابراین ضروری است که به جلو نگاه کنیم و به اختلالات اخلاقی و اجتماعی احتمالی که فناوری‌های نوظهور ممکن است به همراه داشته باشند، به‌ویژه در حوزه‌ای عمیقاً انسانی و فرهنگی—غذا—که در سراسر زندگی روزمره درهم‌تنیده است، توجه کنیم.
با تأمین مالی از بنیاد ملی علوم ایالات متحده، تیم ما در دانشگاه پلی‌تکنیک ایالتی کالیفرنیا در نیمه راه مطالعه‌ای است که ما معتقدیم اولین مطالعه در مورد اثرات هوش مصنوعی در آشپزخانه و آشپزهای ربات بر جوامع و فرهنگ‌های مختلف در سراسر جهان است. ما سه حوزه کلی از مزایا و خطرات را برای بررسی مشخص کرده‌ایم.
سازندگان و مصرف‌کنندگان
مزایای هوش مصنوعی در آشپزخانه شامل امکان خلاقیت بیشتر برای آشپزها و همچنین حذف وظایف تکراری و خسته‌کننده مانند پوست‌گیری سیب‌زمینی یا ایستادن پشت یک میزکار برای ساعت‌هاست. این فناوری می‌تواند زمان بیشتری آزاد کند. نیاز نداشتن به آشپزی به این معنی است که می‌توان زمان بیشتری را با خانواده گذراند یا بر وظایف فوری‌تر تمرکز کرد. برای خوردن شخصی‌شده، هوش مصنوعی می‌تواند رژیم‌های غذایی ویژه بی‌شمار، آلرژی‌ها و سلیقه‌ها را بر اساس نیاز تأمین کند.
با این حال، خطراتی نیز برای رفاه انسانی وجود دارد. آشپزی می‌تواند درمانی باشد و فرصت‌هایی را برای قدردانی، یادگیری، خلاقیت، ارتباط، ماجراجویی، ابراز وجود، رشد، استقلال، اعتماد به نفس و موارد دیگر فراهم کند، که همه این‌ها ممکن است در صورت عدم نیاز به آشپزی از بین بروند. روابط خانوادگی ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد اگر والدین و فرزندان دیگر در کنار هم در آشپزخانه کار نکنند—فضایی امن برای گفتگو، در مقایسه با آنچه که ممکن است مانند بازجویی در میز ناهارخوری به نظر برسد.
آشپزخانه همچنین آزمایشگاه علمی خانه است، بنابراین آموزش علم ممکن است آسیب ببیند. کیمیاگری آشپزی شامل آموزش میکروبیولوژی، فیزیک، شیمی، علم مواد، ریاضی، تکنیک‌های آشپزی و ابزارها، مواد غذایی و منابع آن‌ها، سلامت انسان و حل مسئله به کودکان و دیگر یادگیرندگان است. نیاز نداشتن به آشپزی می‌تواند این مهارت‌ها و دانش را تضعیف کند.
جامعه و فرهنگ‌ها
هوش‌مصنوعی می‌تواند به آزمایش و خلاقیت کمک کند، مانند ایجاد ارائه‌های غذایی پیچیده و دستورپخت‌های جدید در روح یک فرهنگ. همان‌طور که هوش مصنوعی و رباتیک به تولید دانش علمی جدید کمک می‌کنند، می‌توانند به درک بیشتر از ویژگی‌های مواد غذایی، تعاملات آن‌ها و تکنیک‌های آشپزی، از جمله روش‌های جدید کمک کنند.
اما خطراتی نیز برای فرهنگ وجود دارد. به عنوان مثال، هوش مصنوعی در آشپزخانه ممکن است دستورپخت‌ها و روش‌های سنتی را تحریف کند، زیرا هوش مصنوعی تمایل به کلیشه‌سازی دارد، مانند ساده‌سازی بیش از حد جزئیات و تمایزات فرهنگی. این تعصب انتخابی می‌تواند منجر به کاهش تنوع در انواع غذاهایی شود که توسط هوش مصنوعی و آشپزهای ربات تولید می‌شوند. توسعه‌دهندگان فناوری ممکن است به دروازه‌بانان نوآوری غذایی تبدیل شوند، اگر محدودیت‌های ماشین‌های آن‌ها منجر به یکنواختی در غذاها و خلاقیت‌ها شود، مشابه با احساس عجیب و مشابه در تصاویر هنری هوش‌مصنوعی در اپلیکیشن‌های مختلف.
همچنین، به رستوران‌های مورد علاقه خود و شام‌های مورد علاقه خود فکر کنید. شخصیت آن محله‌ها با آشپزخانه‌های خودکار چگونه تغییر می‌کند؟ آیا اگر بدانید کسانی که برای شما آشپزی می‌کنند دوستان و خانواده شما نیستند بلکه ربات هستند، تجربه خوردن شما از بین می‌رود؟
امید به فناوری این است که شغل‌های بیشتری ایجاد شود تا شغل‌های از دست رفته. بسیاری از افراد در صنعت خدمات غذایی—یکی از محبوب‌ترین مشاغل در هر اقتصادی—ممکن است قادر به یادگیری مهارت‌های جدید برای شغلی متفاوت نباشند. همه نمی‌توانند توسعه‌دهنده هوش مصنوعی یا تکنسین ربات باشند، و هنوز مشخص نیست که نظارت بر یک ربات شغل بهتری از آشپزی باشد.
از نظر فلسفی، این سوال هنوز باز است که آیا هوش مصنوعی قادر به خلاقیت واقعی است، به ویژه اگر این به معنای الهام و شهود باشد. فرض کردن این موضوع ممکن است همان اشتباهی باشد که فکر کنیم یک چت‌بات آنچه را که می‌گوید درک می‌کند، به جای اینکه فقط کلماتی را تولید کند که به طور آماری پس از کلمات قبلی می‌آیند. این موضوع پیامدهایی برای زیبایی‌شناسی و اصالت در غذاهای هوش مصنوعی دارد، مشابه با بحث‌های جاری درباره هنر و موسیقی هوش مصنوعی.
ایمنی و مسئولیت
از آنجایی که انسان‌ها عامل اصلی بیماری هستند، آشپزهای ربات می‌توانند ایمنی غذا را بهبود بخشند. خودکارسازی دقیق مانند برش دقیق و دیگر فرآیندها می‌تواند ضایعات غذایی را کاهش دهد، همراه با دستورپخت‌های هوش مصنوعی که می‌توانند از مواد اولیه به‌طور کامل استفاده کنند. وعده‌های غذایی سفارشی می‌توانند برای تغذیه و سلامتی مفید باشند، به عنوان مثال در کمک به مردم برای اجتناب از آلرژن‌ها و نمک و شکر اضافی.
این فناوری هنوز در حال ظهور است، بنابراین مشخص نیست که آیا آن مزایا محقق خواهند شد یا خیر. بیماری‌های ناشی از غذا یک ناشناخته هستند. آیا هوش مصنوعی و ربات‌ها قادر خواهند بود بوی مواد غذایی تازه یا فاسد را تشخیص دهند یا دیگر چک‌های ایمنی را انجام دهند؟
ایمنی فیزیکی مسئله دیگری است. اطمینان از اینکه یک ربات آشپز به‌طور تصادفی کسی را به دلیل نقص در دید کامپیوتری یا خطای دیگر قطع، سوخته یا له نمی‌کند، مهم است. چت‌بات‌های هوش مصنوعی به مردم توصیه کرده‌اند که سنگ، چسب، بنزین و قارچ‌های سمی بخورند! بنابراین این ایده که دستورپخت‌های هوش مصنوعی نیز ممکن است نقص داشته باشند چندان دور از ذهن نیست. در حالی که رژیم‌های قانونی هنوز در تلاش برای مرتب‌سازی مسئولیت خودروهای خودران هستند، ممکن است به همان اندازه مرتب‌سازی مسئولیت برای آشپزهای ربات نیز دشوار باشد، از جمله اگر هک شوند.
با توجه به اهمیت غذا، فناوری‌های غذایی به شکل‌دهی جامعه کمک می‌کنند. آشپزخانه جایگاه ویژه‌ای در خانه‌ها، محله‌ها و فرهنگ‌ها دارد، بنابراین به هم زدن این نهاد معتبر نیازمند تفکر دقیق برای بهینه‌سازی مزایا و کاهش خطرات است.
منبع: Fastco