افراد حساس، کسانی هستند که اغلب ممکن است با جملاتی مانند “تو خیلی حساسی!” مواجه شوند. این عبارت به افرادی اشاره دارد که دکتر الین.ان.آرون، روانشناس آمریکایی، در سال 1991 آن‌ها را با مفهوم «حساسیت بالا» معرفی کرد.
تحقیقات نشان می‌دهد که حدود ۲۰ درصد از جمعیت دنیا دارای سیستم عصبی مرکزی پیچیده‌تری هستند که اطلاعات بیشتری از محیط دریافت و عمیق‌تر پردازش می‌کنند.
این ویژگی که با عنوان “حساسیت پردازش حسی” شناخته می‌شود، نیازمند مراقبت و توجه بیشتری برای رشد و شکوفایی این افراد است.
در دنیایی که مخفی کردن احساسات و بی‌اعتنایی به محیط به عنوان یک ارزش تبلیغ می‌شود، افراد حساس با چالش‌های زیادی روبه‌رو هستند.
سیاستمداران و سلبریتی‌های بی‌اعتنا به احساسات، قوی و قابل ستایش تلقی می‌شوند، در حالی که عواطف عمیق به عنوان ضعف در نظر گرفته می‌شود. اما دنیا به شاعران، هنرمندان و رویاپردازانی هم نیاز دارد که حساسیت خود را به عنوان یک دارایی به کار بگیرند.
روند ایده‌پردازی و اجرای پروژه
این پروژه از ایده‌ی یک اپلیکیشن با هدف کاهش استرس روزانه افراد حساس در کلاس دیزاین دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا شروع شد.
هدف از طراحی این محصول، فراهم کردن ابزارهایی برای مدیریت استرس و بهبود بهره‌وری افراد با حساسیت بالاست.
در فاز اول، تحقیقات بر پایه روان‌شناسی، مطالعه کاربرنماها و نقشه‌های همدلی انجام شد. پس از تکمیل تحقیقات و تحلیل رقبا، طرح اولیه این اپلیکیشن شکل گرفت.
در ادامه پروژه، علاوه بر طراحی تجربه کاربری، به توسعه هویت بصری برند Flourish پرداخته شد.
این برند مانند یک پناهگاه امن برای مخاطبان حساس طراحی شده است تا به جای سرکوب احساسات خود، به قدرت درونی‌شان پی ببرند.
انیمیشن “به دنیای من خوش آمدید”، که داستان فردی با حساسیت بالا را روایت می‌کند، نیز بخشی از این پروژه بود و موفق به کسب رتبه‌های دوم و سوم در جشنواره‌های هنرهای بصری و تنوع و هم‌پذیری دانشگاه شد.
الهام‌بخش پروژه
این پروژه الهام گرفته از ایده‌ای است که افراد در شکننده‌ترین حالت خود، همدلانه‌ترین و انسانی‌ترین وجه خود را تجربه می‌کنند.
این تجربه مشترک درد و رنج، ریسمانی است که ما را به هم متصل می‌کند. هدف این پروژه نیز اعتبار بخشیدن به تجربیات درونی و عواطف انسان‌هاست.
چالش‌های پروژه
یکی از چالش‌های اصلی این پروژه، عبور از فرآیند تأییدیه هیئت بازبینی نهادی (IRB) دانشگاه بود که به دلیل حساسیت‌های مرتبط با مطالعه‌ی خاطرات کاربران، زمان‌بندی تحقیق را به تأخیر انداخت.
تجربه‌های به یادماندنی
زیباترین بخش این پروژه، لحظه‌ای بود که داوران حین گوش دادن به قصه‌ی “به دنیای من خوش آمدید” گریستند. این لحظه برای من نشانگر قدرت پروژه در اتصال انسان‌ها به گوشه‌های پنهان و مغفول مانده‌ی وجودشان بود.
