جو کاروف، طراح گرافیکی که یکی از شناخته‌شده‌ترین لوگوهای تاریخ سینما ( جیمز باند) را خلق کرد، در سن 103 سالگی درگذشت. او در تاریخ 17 اوت 2025، تنها یک روز پیش از تولد 104 سالگی‌اش، در مرکز مراقبت‌های آسایشگاهی از دنیا رفت. اگرچه نام او برای بسیاری آشنا نیست، اما آثارش اثری ماندگار بر فرهنگ عامه گذاشته است.
در سال 1962، شرکت یونایتد آرتیستز از کاروف خواست تا سربرگی برای فیلم «دکتر نو»، اولین فیلم جیمز باند، طراحی کند. او با الهام از تپانچه والتر PPK، که مورد علاقه ایان فلمینگ بود، عدد 007 را به شکلی خلاقانه به یک اسلحه تبدیل کرد و با افزودن لوله و ماشه به عدد هفت، لوگویی خلق کرد که به امضای بصری مجموعه جیمز باند تبدیل شد. او برای این طراحی 300 دلار دریافت کرد، هیچ‌گاه در فیلم‌ها نامی از او برده نشد و هیچ حق امتیازی به او تعلق نگرفت. با این حال، این لوگو در تمام فیلم‌های جیمز باند تاکنون استفاده شده است.
بیشتر بخوانید: طراحی جدید لوگوی مارول طرفداران را خشمگین کرد
تأثیر کاروف فراتر از جیمز باند بود. او پوسترهایی برای فیلم‌هایی مانند «داستان وست ساید»، «شب سخت»، «کاباره»، «منهتن» و «آخرین تانگو در پاریس» طراحی کرد. همچنین، او تیتراژ آغازین فیلم‌هایی چون «پلی بسیار دور»، «مرگ یک فروشنده» و «آخرین وسوسه مسیح» را خلق کرد و به شکلی آرام زبان بصری سینما را در طول دهه‌ها شکل داد.
در سال 2006، کاروف از کارهای تجاری کناره‌گیری کرد تا بر نقاشی و هنر شخصی تمرکز کند. در صدمین سالگرد تولدش، تهیه‌کنندگان جیمز باند، باربارا بروکلی و مایکل جی. ویلسون، با اهدای یک ساعت اومگا با حکاکی لوگوی 007 به او ادای احترام کردند—اشاره‌ای به میراثی که او به خلق آن کمک کرده بود.
سهم او بعدها در مستند TCM به نام «به روایت طراحی: داستان جو کاروف» به رسمیت شناخته شد، جایی که آثارش «پرجنب‌وجوش» توصیف شدند. این واژه‌ای مناسب برای طراحی است که تأثیرش در طول زمان پویا باقی ماند. از پوسترها و تیتراژها گرفته تا لوگوهایی که به نمادهای فرهنگی تبدیل شدند.
کاروف بخش عمده‌ای از زندگی‌اش را در منهتن با همسرش، فیلیس کاروف، که استاد هنر بود، گذراند. آنها پس از 81 سال ازدواج تا زمان درگذشت فیلیس در فوریه 2025، دو پسر داشتند. اگرچه کاروف اغلب در پشت صحنه بود، اما اثر او غیرقابل انکار است. میراث او نه با اعتبار روی پرده، بلکه با قدرت ماندگار لوگوی لوله تفنگی 007 تعریف می‌شود—نمادی از تاریخ سینما که همچنان برای او سخن می‌گوید.