استودیوی طراحی Modem اخیراً از پروژه‌ای مفهومی با عنوان Dream Recorder (ضبط‌کننده رویا) رونمایی کرده است؛ دستگاهی که می‌کوشد مرز میان واقعیت و خیال را جابه‌جا کند. این ابزار، خواب‌های کاربر را با کمک هوش مصنوعی بازسازی کرده و به شکل ویدئوهایی کوتاه روی صفحه‌ای شبیه به بلندگو به نمایش درمی‌آورد. ویدئوها عمداً با کیفیت بسیار پایین و حالتی مه‌آلود ساخته می‌شوند؛ انتخابی هوشمندانه که یادآور شیوه طبیعی به‌خاطرآوردن رؤیاست: مبهم، پراکنده و در عین حال سرشار از حس نوستالژی.
فرآیند استفاده ساده اما شاعرانه است. کاربر صبح پس از بیدار شدن، دستگاه را فعال کرده و خواب خود را برای آن روایت می‌کند. میکروفون صدای او را ثبت می‌کند، سپس واحد پردازشی با استفاده از مدل زبانی داخلی، مضمون‌ها، تصاویر و واژگان کلیدی را استخراج کرده و در نهایت ویدئویی خیالی–واقعی بر اساس آن می‌سازد. نتیجه چیزی میان یک خاطره شخصی و یک فیلم تجربی است که بر نمایشگر داخلی دستگاه ظاهر می‌شود؛ تصاویری که هم آشنا هستند و هم غریب، هم از ذهن کاربر برخاسته‌اند و هم با دست هوش مصنوعی شکل گرفته‌اند.
نمونه‌ای از کلیپی که توسط سیستم هوش مصنوعی تفسیر و ساخته شده است
اما «ضبط‌کننده رویا» تنها یک وسیله برای بازپخش خواب نیست. این پروژه، بیش از هر چیز نقش یک دفترچه دیجیتال رؤیا را ایفا می‌کند. به جای نوشتن خاطرات خواب روی کاغذ، کاربر می‌تواند آرشیوی ویدئویی از رؤیاهای خود داشته باشد. مرور این ویدئوها در طول زمان نه تنها تجربه‌ای شخصی و سرگرم‌کننده است، بلکه می‌تواند الگویی از ذهنیت و ناخودآگاه فرد را آشکار کند؛ چیزی که هم برای افراد کنجکاو و هم برای پژوهشگران روانشناسی یا هنر ارزشمند خواهد بود.
فیلتر تصویری با شیوه‌ای هماهنگ است که افراد معمولاً رؤیاهای خود را به یاد می‌آورند
یکی از ویژگی‌های جالب پروژه، طراحی متن‌باز آن است. همه چیز – از کدها و مستندات گرفته تا قطعات قابل پرینت سه‌بعدی – به‌صورت آنلاین در دسترس قرار گرفته و کاربران می‌توانند خودشان این دستگاه را سرهم کنند. نیازی به لحیم‌کاری نیست و تمام اجزا از بازار قابل تهیه‌اند. پوسته دستگاه نیز امکان پرینت در نسخه شب‌تاب را دارد؛ بنابراین علاوه بر نقش ضبط‌کننده، می‌تواند در تاریکی به‌عنوان چراغ خواب عمل کند.
کاربران با دستگاه صحبت می‌کنند و دستگاه کلیپ‌ها را تولید می‌کند
ترکیب میکروفون، بلندگو، واحد پردازشی و نمایشگر، همه در یک بدنه ساده گرد هم آمده‌اند و نکته مهم اینکه سیستم به‌طور کامل به‌صورت محلی کار می‌کند و نیازی به اینترنت ندارد. این یعنی رؤیاهای کاربر در همان‌جا باقی می‌مانند؛ بدون نگرانی از اشتراک‌گذاری ناخواسته یا دسترسی بیرونی.
پروژه Dream Recorder (ضبط‌کننده رویا) در حقیقت نشان می‌دهد که چگونه طراحی می‌تواند نقش واسطه‌ای میان فناوری و تجربه شخصی ایفا کند. این دستگاه نه صرفاً یک گجت تکنولوژیک، بلکه نوعی ابزار شاعرانه است؛ ابزاری که لحظه‌ای گذرا از ناخودآگاه را به تصویری ماندگار تبدیل می‌کند. در دنیایی که سرعت و داده بر همه‌چیز غلبه دارد، بازگشت به رؤیا و بازآفرینی آن، بیش از هر زمان دیگر جنبه‌ای شاعرانه و انسانی پیدا می‌کند.
منبع +