در پروژه این هفته روزرنگ با عنوان “حرف‌های نگفته و ایده‌های نهفته در طراحی پوستر“ به سراغ مجموعه ای از پوسترهای طراحی شده توسط مریم نادری رفته ایم این آثار گرچه محتوای کاملا متفاوتی دارند اما سبک منسجم طراحی آن ها در نگاه اول خودنمایی می کند. در این مطلب میخواهیم کمی درباره روند شکل گیری و خلق این آثار از زبان طراح آن ها بشنویم، با ما همراه باشید.
روند طراحی پوستر و نحوه شکل گیری آثار
فرایند طراحی پوستر بسته به نوع سفارش و کانسپت آن متفاوت است، اما فرایندی که در همه پروژه هایم مشترک است درک دقیق و درست محتوی سفارش است. چیزی که به شکل گیری دنیای ذهنی من از پروژه کمک می کند. به طور مثال برای طراحی پوستر تئاتر، چندین و چندباره نمایشنامه را می خوانم تا بتوانم به ایده پردازی هایی در مورد آن برسم. در همین راستا ساعت ها با نویسنده و کارگردان گپ میزنم تا برایم از حرف های نگفته و ایده‌های نهفته در داستان بگویند. علاوه بر این سر تمرین ها می روم و از لحظات مختلف عکس می‌گیرم، حتی پیش آمده که صداها را هم ضبط کرده ام. برای خلق آثارم از هرچیزی سرنخ میسازم تا در آفرینش دنیای ذهنی‌ام از آن استفاده کنم، حتی طراحی لباس و صحنه، نور و …
هر چیزی در پوستر می‌تواند مفهومی متفاوت داشته باشد و هر غیرممکنی را ممکن کند. این روند در هر پروژه می‌تواند متفاوت باشد اما هدف یکی است و آن هم درک درست و دقیق محتوا است. روند ایده پردازی و درک درست کانسپت در بیشتر مواقع از اجرای طرح زمان گیرتر است. برایم پیش آمده که 2 هفته تمام را صرف ایده پردازی و کشف و شهود در دنیای سفارش کنم و سپس آن را در عرض 2 روز اجرا و تکمیل کنم.
“همیشه معتقدم باید درست بفهمم تا بتوانم درست بفهمانم.”
همیشه طراحی پوستر برایم جذابیت ویژه‌ای داشته، چراکه به نظرم پوستر، دعوت مخاطب به دنیای نامحدود هنرمند است. برای طراحی پوستر دنیایی خارج از آنچه کانسپت سفارش بیان می‌کند را در ذهن میسازم و خودم مخاطب آن رویداد میشوم. چنان در دنیای فرم، نقش و رنگ غرق میشوم که بیرون کشیدنم از آن سخت است.
شادی و غم، سیاهی و سپیدی، وزن و بی وزنی … هر چیزی می‌تواند در مجموعه پوستر معنی دیگری پیدا کند. تا جایی که می‌توانم در طراحی‌هایم غرق در محتوا میشوم ودر ذهن فضاسازی می‌کنم. به هر کجا که بتوانم سرک میکشم از نقوش سنتی ایرانی گرفته تا هیپی ترین طراحی های دهه 70. طراحی پوستر برایم دنیایی نامحدود خلق می‌کند که دوست دارم آن را با مخاطبینم به اشتراک بگذارم.
در جریان خلق پروژه هر چیزی در دنیای هنر می‌تواند سرنخی برای خلق اثر باشد، پوستر، نقاشی، فیلم یا هر فیلد هنری دیگر. اطراف ما پر از ایده است فقط کافیست که نسبت به آنها هشیار باشیم، من هم از هر چیزی الهام می‌گیرم. فرهنگ و هنر ایرانی عضو جدایی ناپذیر همه ی ماست، من هم نمیتوانم در آثارم نسبت به آن بی توجه باشم. نقوش گلیم ها، معماری و نمونه های نسخ قدیمی، دکمه ایی روی یک لباس کهنه، حتی پیکسل های بی کیفیت یک تصویر به من ایده می‌دهد. در کل من روند ایده پردازی نامحدود را دوست دارم و تا جایی که بتوانم به هر جایی سر میکشم. اما در عین کنجکاوی نامحدود، فردی چارچوب گرا هستم. این موضوع کمک می کند تا در کارهایم همیشه به دنبال نوعی نظم و چارچوب باشم.
” اعتقاد دارم که در اوج افسار گسیختگی هم باید چارچوب هایی رعایت شود، وگرنه همه چیز از بین می‌رود”
چالش اصلی من در برخورد با هر پروژه ندانستن است، به همین خاطر زمان زیادی را برای درک درست مفهوم هر اثر می‌گذارم. گاهی خود سفارش دهنده هم نمی‌داند چقدر حرف در کارش است و از دنیای پر از مفاهیم و تصاویری که در پس کارش وجود دارد بی خبر است.
این مجموعه توسط مریم نادری در سال های 1397 تا 1400 طراحی و اجرا شده است.
[xyz-ips snippet=”6069″]