حتی تصویرگران باسابقه و موفقی که با آژانس‌ها همکاری دارند، این روزها به سختی کار پیدا می‌کنند. اما چه اتفاقی افتاده و این بحران تا چه اندازه گسترده است؟
در سال ۲۰۲۵، بسیاری از تصویرگران مستقل با واقعیتی نگران‌کننده روبه‌رو هستند. افراد حرفه‌ای با سال‌ها تجربه‌ی کاری، ناگهان با صندوق‌های ورودی خالی، ایمیل‌های بی‌پاسخ و درآمدهایی مواجه‌اند که به حداقل رسیده است.
نیل استیونز، تصویرگری که بیش از ۱۲ سال سابقه دارد، صادقانه می‌گوید:
«رسماً دارم رزومه‌ام را گردگیری می‌کنم تا برای کار تمام‌وقت بفرستم. هرگز سالی به این آرامی نداشتم. زمانی درآمدم سالی ۸۰ تا ۹۰ هزار پوند بود، اما امسال به سختی به ۱۰ هزار می‌رسد. انگار از پرتگاه سقوط کرده.»
دنیل فیشل، تصویرگر و انیماتور، نیز تجربه‌ای مشابه دارد:
«در سال ۲۰۲۰، برای ۷۷ پروژه فاکتور صادر کردم. امسال تا الان فقط ۲۲ تا، و امیدوارم تا پایان سال به ۳۰ برسد.»
برای الکس تاملینسون که از سال ۱۹۸۹ به‌طور حرفه‌ای مشغول است، شرایط به‌شدت تغییر کرده:
«سه‌چهار سال اخیر بودجه‌ها و زمان‌بندی‌ها به‌شدت کاهش یافته. زمانی دو هفته برای انجام پروژه وقت داشتیم، حالا می‌خواهند در دو روز تحویل دهیم. می‌گویند “بیشتر از این وقت نگذار، بودجه نداریم.”»
بیشتر بخوانید: هوش مصنوعی رسماً به سراغ شغل طراحان گرافیک آمده است
پدیده‌ی «ناپدید شدن» مشتری‌ها
پدیده‌ای که به آن Ghosting یا «غیب شدن» مشتری‌ها گفته می‌شود، در حال گسترش است. لانا گروشنیک، کارتونیست و تصویرگر، می‌گوید:
«در سال ۲۰۲۵ هیچ پروژه‌ای نداشتم. همه می‌گویند کارت فوق‌العاده است، اما بعدش سکوت مطلق. هر پیگیری منجر به ناپدید شدن می‌شود. انگار مشتری‌ها به باشگاه خصوصی تبدیل شده‌اند!»
نیل هم تأیید می‌کند: «واقعاً دیگر هیچ ارتباط انسانی وجود ندارد، فقط سکوت و باد بیابان!»
جسی بیلیس که درآمدش تقریباً مثل سال‌های قبل مانده، می‌گوید:
«بیشتر سفارش‌ها از مشتریان سابق بوده، نه جدید. این نگران‌کننده است، مخصوصاً برای فارغ‌التحصیلان تازه‌کار. سکوت بازار واقعاً ناامیدکننده است، ضمن اینکه بسیاری از مشتریان هم بودجه‌هایشان را کاهش داده‌اند.»
نقش هوش مصنوعی
بسیاری از تصویرگران، ظهور هوش مصنوعی مولد را یکی از دلایل اصلی این رکود می‌دانند.
شرُتی سینگ، تصویرگر و طراح برند، می‌گوید:
«تصویرگران حرفه‌ای معمولاً سبک خاصی دارند و وقتی هوش مصنوعی می‌تواند همان سبک را تقلید کند، ارزش کار آن‌ها در بازار کاهش می‌یابد.»
لانا می‌گوید: «هوش مصنوعی ارزان است و مردم مثل فست‌فود مصرفش می‌کنند. تصویرگری مثل غذای اصیل است که دیگر مشتری ندارد.»
از سوی دیگر، برخی به اشباع بازار اشاره می‌کنند. اسپنسر ویلسون، تصویرگر و چاپگر، می‌گوید:
«کار هست، اما رقابت بسیار شدید است. هر سال تعداد زیادی فارغ‌التحصیل وارد این حرفه می‌شوند. گاهی احساس می‌کنم ما در یک حباب یا طرح هرمی گرفتار شده‌ایم. به همین دلیل بسیاری از تصویرگران قدیمی‌تر به برگزاری ورکشاپ و فروش دوره‌های آموزشی روی آورده‌اند تا منبع درآمد دیگری داشته باشند.»
بیشتر بخوانید: بازگشت تصویرسازی دستی در برندینگ و بسته‌بندی
عوامل اقتصادی جهانی نیز بی‌تأثیر نیستند. به گفته‌ی دنیل فیشل،
«شرکت‌ها بودجه‌ها را کاهش داده‌اند، نیرو کم می‌کنند و در شرایط رکود خفیف، فقط سرمایه‌گذاری در حوزه‌ی هوش مصنوعی ادامه دارد.»
همچنین تغییر الگوریتم‌های شبکه‌های اجتماعی برای کسانی که از طریق این پلتفرم‌ها مشتری جذب می‌کردند، مشکل‌ساز شده است.
بیلما (ویلمنته ژوزایته) می‌گوید:
«قبلاً دایرکت‌هایم پر از سفارش بود، اما امسال سکوت کامل حاکم است. الگوریتم‌ها حالا فقط ویدیوها را بالا می‌برند و پست‌های تصویری دیده نمی‌شوند.»
هولدن مسک هم تجربه‌ای مشابه دارد:
«قبلاً همیشه مشتری‌های جدید از اینستاگرام داشتم، اما امسال انگار همه ناپدید شده‌اند.»
راه‌های بقا و سازگاری
در مواجهه با این بحران، تصویرگران در حال تغییر مسیرند.
ریچل پرسکی می‌گوید:
«با مشتریان قدیمی تماس گرفتم، کار طراحی گرفتم و کم‌کم به سمت هنرهای تجسمی رفته‌ام. حس انسانی‌تری دارد.»
تیم ایزلی شغلی تمام‌وقت در حوزه‌ی طراحی گرفته چون «هیچ پروژه‌ای نمی‌آمد».
تام پارسونز نیز مسیر مشابهی در پیش گرفته و حالا در سال ۲۰۲۵ هنر تدریس می‌کند.
نادیا فلاور، تصویرگر نیوزیلندی، بعد از ۱۵ سال کار آزاد حالا نیمه‌وقت کار می‌کند.
او می‌گوید: «فقط دو سفارش در تمام سال داشتم. مقصر اصلی اقتصاد جهانی، هوش مصنوعی و الگوریتم‌هایی است که به نفع خلاقان مستقل کار نمی‌کنند.»
کوهنور کمال، تصویرگر و طراح گرافیک، نیز برای تأمین هزینه‌ها کسب‌وکاری جدید راه انداخته و با دریافت اندکی حمایت مالی توانسته درآمد خود را تکمیل کند.
او می‌گوید: «در دنیای امروز، تنوع درآمد تنها راه دوام است.»
بحران موقتی یا تغییر دائمی؟
مارکوس مریت، تصویرگر باسابقه، با بدبینی می‌گوید:
«این تصور که تصویرگری دوباره احیا می‌شود، فقط یک رؤیاست. ۲۰۲۵ سالی است که این صنعت برای همیشه تغییر کرد.»
پیتر گراندی، تصویرگر کهنه‌کار، نیز اضافه می‌کند:
«در گذشته هم دوران رکود داشته‌ایم، اما این یکی فقط اقتصادی نیست. به نظر می‌رسد شاهد تغییر فرهنگی جهانی در نگرش به خلاقیت هستیم.»
البته در میان این تاریکی، استثناهایی هم وجود دارد.
جولیانا کاسترو می‌گوید:
«نیمه‌ی اول سال آرام بود، اما حالا کاملاً پرکارم!»
و در پایان، ریچل پرسکی با اندکی امید می‌گوید:
«فکر می‌کنم ترکیبی از بحران اقتصادی و تأثیر هوش مصنوعی است. امیدوارم وقتی اقتصاد بهتر شود، مردم دوباره بفهمند هوش مصنوعی چقدر بی‌روح است.»
در نهایت، هنوز مشخص نیست که آیا سال ۲۰۲۵ فقط یک دوران سخت موقت است یا نشانه‌ای از تغییر بنیادی در صنعت تصویرگری.
اما یک چیز قطعی است: تصویرگران یکی از دشوارترین دوران‌های کاری دهه‌های اخیر را تجربه می‌کنند و برای بقا باید خود را از نو بسازند. اگر شما هم چنین احساسی دارید، بدانید تنها نیستید.
منبع: Creative Boom