شرکت OpenAI ماه گذشته نسخه‌ی تازه‌ای از پلتفرم هوش مصنوعی خود به نام Sora 2 را معرفی کرد؛ اپلیکیشنی که کاربران در آن به‌جای انتشار عکس و ویدیوهای واقعی از خود، می‌توانند کلیپ‌هایی بسازند که نسخه‌ای دیجیتالی و ساختگی از خودشان یا دوستانشان را در هر موقعیتی نشان می‌دهد.
این اپ خیلی زود به بستری برای تولید محتوای وایرال و ویدیوهای کوتاه شبیه تیک‌تاک تبدیل شد — با این تفاوت که همه‌چیز در آن مصنوعی و بر پایه‌ی دیپ‌فیک است. البته کاربران تنها در صورتی می‌توانند از چهره‌ی افراد زنده استفاده کنند که اجازه‌ی رسمی داشته باشند، اما ساخت ویدیو از چهره‌ی افراد درگذشته یا شخصیت‌های خیالی مثل باب‌اسفنجی آزاد است.
یکی از کاربران در شبکه‌ی X (توییتر سابق) درباره‌ی این پدیده نوشت:
«تاکسیدرمی دیجیتال، دقیق‌ترین توصیف برای این ویدیوهای عجیب از آدم‌هایی‌ست که دیگه زنده نیستن.»
کاربر دیگری هم در واکنش به معرفی Sora 2 نوشت:
«OpenAI در ۲۰۲۱: ما می‌خوایم سرطان مغز رو درمان کنیم.
OpenAI در ۲۰۲۵: ما خودِ سرطان مغز شدیم!»
اما یکی از اولین چهره‌هایی که در این موج میمی شدن گرفتار شد، کسی نبود جز سم آلتمن، مدیرعامل OpenAI. در یکی از ویدیوهای پرطرفدار، آلتمن در نقش یک ستاره‌ی کی‌پاپ ظاهر می‌شود، با تاپ کوتاه و لاک تیره. در پست همراه ویدیو آمده بود:
«یا به‌عنوان قهرمان می‌میری، یا Sora 2 می‌سازی و تبدیل به سوژه‌ی میم‌ها می‌شی.»
در ویدیوی دیگری، آلتمن در قالب یک رپر دهه‌ی ۲۰۰۰ با زنجیرهای طلا و لباس گشاد دیده می‌شود که درباره‌ی موفقیت شرکتش رپ می‌خواند و هر جمله را با عبارت «What happened to that boy, brrr» تمام می‌کند.
بیشتر بخوانید: انجمن فیلم‌سازی از OpenAI خواست تا از نقض حق نشر در Sora 2 جلوگیری کند
خود آلتمن هم در واکنش به این موج در X نوشت:
«دیدن این‌همه میم از خودم خیلی کمتر از چیزی که فکر می‌کردم عجیبه. هنوز نمی‌دونم باید چی ازش برداشت کنم!»
با این حال، همه‌ی استفاده‌ها از Sora 2 بی‌خطر یا طنزآمیز نیستند. در یکی از ویدیوهای دیپ‌فیک، آلتمن در حال دزدیدن GPU از فروشگاه Target نشان داده می‌شود. لوئیزا یاروسکی در واکنش به این موضوع نوشت:
«انگار مردم دارن تشویق می‌شن ویدیوهای جعلی از آدم‌ها در موقعیت‌های تحقیرآمیز یا جرم بسازن. عصر دیپ‌فیک اینترنتی رسماً شروع شده — و زیبا نخواهد بود.»
چند روز بعد از انتشار اپ، خبرنگار تیلور لورنتز هم اعلام کرد که یک «تعقیب‌کننده‌ی روانی» با استفاده از Sora 2 ویدیوهای جعلی از او ساخته است. او نوشت:
«ترسناکه که ببینی هوش مصنوعی داره به توهمات آزاردهنده‌ی آدم‌ها سوخت می‌رسونه.»
در مقابل، بعضی کاربران با شوخی و طنازی از این فضا استقبال کرده‌اند. یکی از آن‌ها نوشت:
«کدنویسی با حس و حال باب راس همون چیزیه که هیچ‌وقت نمی‌دونستم لازمش دارم!»
در نهایت، تجربه‌ی Sora 2 نشان می‌دهد که فناوری‌های پیشرفته‌ی هوش مصنوعی نه تنها ابزارهای خلاقانه برای تولید محتوا هستند، بلکه می‌توانند به سرعت به بخشی از فرهنگ اینترنتی و شوخی‌های آنلاین تبدیل شوند. این روند هم فرصتی برای بیان طنز و خلق محتواهای سرگرم‌کننده فراهم می‌کند و هم هشدار می‌دهد که مسئولیت اخلاقی و رعایت حریم شخصی در استفاده از این ابزارها اهمیت ویژه‌ای دارد. در دنیایی که مرزهای واقعیت و شبیه‌سازی دیجیتال هر روز باریک‌تر می‌شوند، کاربران و توسعه‌دهندگان هر دو باید با آگاهی و احتیاط پیش بروند تا هوش مصنوعی هم الهام‌بخش باشد و هم امن.