در شرایطی که تنش میان رسانه‌ها و قدرت سیاسی در ایالات متحده رو به افزایش است، روزنامه بریتانیایی گاردین The Guardian با اقدامی ساده اما جسورانه توجه‌ها را جلب کرده است. این روزنامه در یک بیلبورد بزرگ در نیویورک از رهگذران دعوت می‌کند تا «سانسور را بردارند» و پیام کامل آن را آشکار کنند. حرکتی خیابانی و ویروسی که به‌خوبی کمپین تازه‌ی این رسانه با عنوان «The Whole Picture» را به تصویر می‌کشد.
این بیلبورد در خیابان 50 و نهم منهتن نصب شده و در نگاه اول متنی سانسورشده به نظر می‌رسد: بیشتر نوشته‌ها با نوارچسب سیاه پوشیده شده و تنها یک جمله باقی مانده است: «رسانه‌های آمریکایی نمی‌توانند تصویر کامل را نشان دهند.»
اقدامی بصری، سیاسی و مشارکتی
برخلاف تبلیغات دیجیتال امروزی، اینجا خبری از QR کد یا لینک اسکن نیست. مخاطبان باید خودشان نوارهای سیاه را با دست جدا کنند تا به متن کامل دست یابند. تجربه‌ای ملموس و تقریباً اعتراضی که رهگذران را به بازیگر اصلی در دفاع از آزادی مطبوعات بدل می‌کند. با آشکار شدن پیام، گاردین بر استقلال تحریریه و توانایی خود در ارائه‌ی نگاهی جهانی و آزاد از فشارهای سیاسی تأکید می‌کند.
بیشتر ببینید: استفاده از سبک استودیو جیبلی برای مک‌دونالدز حاشیه‌ساز شد
واکنشی به فضای ملتهب رسانه‌ای آمریکا
این اقدام در شرایطی صورت گرفته که روزنامه‌نگاری در آمریکا با محدودیت‌های فزاینده‌ای روبه‌رو است. به‌تازگی پنتاگون دسترسی خبرنگاران به ساختمان‌های خود را سخت‌تر کرده و از آنان خواسته تعهد دهند برخی اسناد را حتی اگر محرمانه نباشند منتشر نکنند. سرپیچی از این شرط می‌تواند به لغو اعتبارنامه آن‌ها بینجامد.
در همین حال، دونالد ترامپ نیز حملات خود به رسانه‌ها را تشدید کرده است: از شکایت علیه نیویورک تایمز گرفته تا تهدیدهای غیرمستقیم علیه خبرنگاران خارجی و فشار بر شرکت‌های خصوصی مانند دیزنی و پارامونت برای تعدیل پوشش خبری‌شان. در چنین فضایی است که پیام گاردین معنای ویژه‌ای پیدا می‌کند.
گاردین، رسانه‌ای مستقل در برابر سانسور
این بیلبورد بخشی از کمپینی گسترده‌تر است که هدف آن تثبیت جایگاه گاردین در میان مخاطبان آمریکایی است. پیام روشن است: گاردین رسانه‌ای مستقل است که حقایقی را بازتاب می‌دهد که دیگران از انتشارشان پرهیز می‌کنند.
انتخاب نیویورک—به‌عنوان مرکز رسانه‌ای و سیاسی آمریکا—نیز هوشمندانه است. گاردین با تبدیل یک بیلبورد ساده به تجربه‌ای تعاملی، عملاً همان چیزی را به نمایش می‌گذارد که از آن دفاع می‌کند: روزنامه‌نگاری شفاف، بی‌تعارف و مشارکتی.