پس از بیش از دو دهه انتظار، موزه بزرگ مصر سرانجام در آبان‌ماه ۱۴۰۴ با حضور رئیس‌جمهوری این کشور در نزدیکی اهرام جیزه افتتاح شد. این موزه که به‌عنوان بزرگ‌ترین موزه جهان با تمرکز بر یک تمدن واحد شناخته می‌شود، مجموعه‌ای عظیم از آثار باستانی مصر را در فضایی مدرن و در عین حال ریشه‌دار در تاریخ این سرزمین گرد آورده است. در کنار معماری خیره‌کننده و نمایش کامل آثار توت‌عنخ‌آمون، طراحی هویت بصری موزه نیز نقشی کلیدی در روایت تجربه‌ی فرهنگی آن ایفا می‌کند.
طراحی این هویت بصری توسط استودیوی Tarek Atrissi Design انجام شده است؛ پروژه‌ای که هدف آن، ایجاد نظام گرافیکی منسجم و ماندگار برای موزه‌ای بود که در مرز میان گذشته و آینده ایستاده است. طارق عطریسی، طراح لبنانی‌الاصل مستقر در هلند، با الهام از اصول هندسه‌ی مصری و مفاهیم جاودانگی در فرهنگ باستان، رویکردی معاصر و جهانی برای بازنمایی میراث مصر برگزیده است.
هویت بصری جدید موزه بزرگ مصر بر پایه‌ی ساختاری هندسی شکل گرفته که یادآور خطوط، تناسبات و نظم تصویری هنر مصر باستان است. لوگوی اصلی از ترکیب حروف و اشکال مثلثی الهام گرفته از فرم اهرام طراحی شده و در عین سادگی، احساس شکوه و ثبات را منتقل می‌کند. تایپوگرافی ویژه‌ی پروژه با الهام از خطوط هیروگلیف و در عین حال با خوانایی مدرن طراحی شده تا پیوندی میان نوشتار کهن و زبان طراحی امروز برقرار شود.
پالت رنگی هویت بصری بر مبنای طیف‌های خاکی، طلایی و آبی ساخته شده است؛ رنگ‌هایی که در اشیای باستانی، نقاشی‌های مقبره‌ها و آسمان نیل ریشه دارند. سیستم گرافیکی این هویت به گونه‌ای طراحی شده که بتواند در تمامی کاربردها ــ از تابلوهای راهنما و بسته‌بندی‌ها گرفته تا محتوای دیجیتال و تبلیغات شهری ــ انسجام و تشخص خود را حفظ کند. این پروژه با نگاهی به طراحی فرهنگی و نقش آن در انتقال تجربه‌ی تاریخی، کوشیده است تصویری تازه از مصر را به جهانیان ارائه دهد.
اما انتشار این هویت بصری در مصر، واکنش‌های گسترده‌ای را در میان طراحان، رسانه‌ها و حتی افکار عمومی برانگیخت. به گفته‌ی طارق عطریسی، «لوگوی موزه بزرگ مصر بزرگ‌ترین جنجال طراحی بود که در تمام دوران کاری‌ام در منطقه تجربه کرده‌ام.» این پروژه در صدر اخبار رسانه‌های داخلی و بین‌المللی قرار گرفت؛ برخی آن را گامی جسورانه و نشانه‌ای از بلوغ گرافیک معاصر مصر دانستند، در حالی که عده‌ای آن را «بیش از حد ساده» یا «غیرمرتبط با میراث بصری مصر» توصیف کردند.
به گفته‌ی طارق عطریسی، «طراحی هویت برای موزه بزرگ مصر فرصتی بود تا گذشته‌ی باشکوه و روح معاصر را در قالب زبانی مشترک به گفت‌وگو بنشانیم.» این پروژه از سوی طراحان و منتقدان حوزه‌ی دیزاین مورد توجه قرار گرفته و نمونه‌ای شاخص از چگونگی تلفیق میراث فرهنگی با زبان گرافیک معاصر به شمار می‌رود.