آیا تا به حال فکر کرده‌اید که چرا بسیاری از شخصیت‌های محبوب کارتونی، از میکی ماوس گرفته تا دونالد داک، باگز بانی و وودی وودپکر، تقریباً همیشه دستکش سفید به دست دارند؟ پاسخ به این سؤال، هم عملی و هم تاریخی است و شاید ریشه‌های نژادی نیز داشته باشد؛ چرا که به دوران اولیه انیمیشن‌سازی بازمی‌گردد، زمانی که فیلم‌های سیاه‌وسفید بر پرده‌های سینما غالب بودند.
در دهه‌های 1920 و 1930، انیماتورها با چالشی بزرگ روبرو بودند: چگونه دستان شخصیت‌هایشان را در برابر بدن‌های عمدتاً سیاه آنها برجسته کنند. بدون رنگ برای تفکیک جزئیات، دست‌های شخصیت‌ها به‌راحتی در خطوط کلی آنها گم می‌شد. دستکش‌های سفید راه‌حل ساده و مؤثری ارائه کردند که کنتراستی ایجاد می‌کرد و حرکات دست را قابل مشاهده و تأثیرگذار می‌کرد. این تغییر کوچک، تأثیر بزرگی بر وضوح انیمیشن‌ها داشت.
دستکش‌ها تنها مشکل دیداری را حل نکردند؛ بلکه برای انیماتورها در زمان نیز صرفه‌جویی کردند. کشیدن جزئیات انگشتان در صدها فریم، فرآیندی خسته‌کننده و وقت‌گیر بود. با طراحی دستان گرد و دستکش‌دار برای شخصیت‌ها، انیماتورها کار خود را ساده‌تر کردند، بدون اینکه از جذابیت یا تأثیرگذاری حرکات آنها کاسته شود. این سادگی، به امضای مؤثری در انیمیشن‌های اولیه تبدیل شد.
یک دلیل احساسی نیز پشت استفاده از دستکش‌ها وجود داشت. والت دیزنی توضیح داد که دستکش‌های میکی ماوس به او حس انسانی‌تری می‌دادند و ارتباط بیشتری با مخاطبان ایجاد می‌کردند. این ویژگی باعث شد مخاطبان این شخصیت‌های انسان‌نما را با ویژگی‌های انسانی ببینند. برای شخصیت‌های غیرانسانی مانند موش‌ها یا اردک‌ها، دستکش‌ها شکاف بین حیوان و مخاطب را پر می‌کردند.
به شکلی شگفت‌آور، تأثیر نمایش‌های وودویل و مینستری سیاه‌پوست نیز در این انتخاب طراحی نقش داشته است. دستکش‌های سفید از ویژگی‌های اصلی این اجراها بودند و بسیاری از انیماتورهای اولیه از آنها الهام گرفتند و عناصر ژست‌ها و لباس‌های اغراق‌شده این اجراها را در طراحی شخصیت‌های خود به کار بردند. همان‌طور که نیکلاس ساموند در کتاب تولد یک صنعت اشاره کرده، انیماتورها هنگام خلق شخصیت‌هایی مانند میکی ماوس، به‌شدت از این اجراها الهام گرفتند. این ارتباط، اگرچه از نظر تاریخی قابل توجه است، اما پیچیدگی‌های فرهنگی موجود در برخی سنت‌های انیمیشن را نیز برجسته می‌کند.
امروزه، با وجود فناوری‌های پیشرفته انیمیشن و رنگ‌های زنده، دلایل عملی استفاده از دستکش‌های سفید از بین رفته است. با این حال، این سنت همچنان ادامه دارد؛ ادای احترامی به دوران اولیه انیمیشن‌سازی و خلاقیت پیشگامان این هنر.