«چندين سال پيش به اين فكر افتادم كه براى كتاب هاى «احمدرضا احمدى» كه همكارى مداوم و طولانى مدتى با كانون پرورش فكرى داشته و دارد؛ يك يونيفرم و هويت ويژه طراحى كنم كه در عين مشتركات و تفاوت هاى هركدام، تشخص اين نويسنده بزرگ را به خوبى در خود داشته باشد. در مورد مشتركات، نكته هاى مختلفى را لحاظ كردم: اول اينكه قطع تمامى كتاب ها را خشتى در نظر گرفتم كه در اصل نمونه اى ترين قطع كتاب كانون در ٥٠ سال گذشته است. اكثر قريب به اتفاق اين مجموعه با تايپ زر كار شده و دليل آن اينست كه در گذشته اكثر طراحان كانون از اين فونت استفاده مى كردند. مشخصه بعدى اين بود كه برخلاف بقيه كتاب هاى مصور كه معمولا محلى براى لى اوت متن، در دل تصوير در نظر گرفته مى شد؛ تصاوير اين مجموعه به صورت مستقل و اكثرا در دو صفحه مقابل هم كار شدند. اين تصويرسازى ها، همانند اثرى انفرادى ولى طبيعتا بر اساس متن كتاب، شكل گرفتند.
نتيجه اينكه هنگامى كه كتاب ها را ورق مى زنيد؛ تفكر نويسنده، تفكر طراح گرافيك و تفكر تصويرگر را در كنار هم مشاهده مى كنيد. تاليف جداگانه ى طراح گرافيك و تصويرگر در كنار داستان قرار مى گيرد كه هر سه در عين هماهنگى، نگاه و روايت خود را دارند و حلقه اشتراك اوليه آن ها، متن بوده است. اما منظر هر كدام در عين ارتباط جمعى، به تنهايى حضور دارد.
هدف من از اين كار، رسيدن مخاطب به درك جديدى از كتاب هاى تصويرى بود. اينكه گرافيك به طور مستقل مى تواند با مخاطب ارتباط برقرار كرده و در عين حال در كليت مجموعه همراه و هم مسير باشد»
توضيحات «كوروش پارسانژاد» را در مورد مجموعه كتاب هاى احمدرضا احمدى خوانديد. اين مجموعه، كه در دو بخش بر روى سايت روزرنگ قرار خواهد گرفت و امروز شاهد قسمت اول آن خواهيد بود؛ تلاش مى كند تمركز خود را به طراحى گرافيك و مديريت هنرى اين مجموعه معطوف كند و در عين حال، نگاهى به مجموعه قصه ها و تصويرگرى هاى آن هم داشته باشد. امروز و در بخش اول، طراحى گرافيك دو كتاب «من حرفی دارم »و «پرنده‌ای بود که شباهت به هیچ پرنده‌ای نداشت» را خواهيم ديد و در بخش دوم كه به زودى بر روى سايت قرار خواهد گرفت، كتاب هاى بيشترى را مشاهده خواهيم نمود.
مجموعه‌ی «من حرفی دارم»
مجموعه‌ی «پرنده‌ای بود که شباهت به هیچ پرنده‌ای نداشت»
