آنچه نمايشگاه «رودى باور» Ruedi Baur را از ديگر نمايشگاه هاى مشابه متمايز مى كند، شكل ارايه آثار نمايشگاه روى ديوارها و حضور چادرهايى در سالن هاى موزه هنرهاى معاصر تهران بود. باور می گوید: چادرها نمادی از نمادیسم و کوچ نشینی هستند و به یک مکان تعلق ندارند. در واقع هدف از برپایی چادرها اشاره به سفر است. ریشه ی آثار رودی باور از مکان ها شكل می گیرند و وابسته به مکانند؛ همچون عشایر که متناسب با مکانی که به آن کوچ کرده اند سبک زندگی خود را تغییر داده اند. هدف از طرح چنین مسئله ای، جابه جایی، نمادیسم و حرکت مداوم از نقطه ای به نقطه دیگر در دنیای امروز است. همانند شخصیت و فلسفه کاری رودی باور که دائم در حال سفر بین زمینه های متفاوت در دیزاین است و بر اساس موقعیتی که در آن ایستاده، دست به خلق هویت تازه ای می زند. مسوول اجرايى نمايشگاهِ رودى باور «افروز رضوى» طى جلسات متعدد اينترنتى از «استودیو چپ چین» براى شكل برگزارى اين نمايشگاه در تهران درخواست همکاری کرد. يكى از اين موارد، طراحى سازه اى براى نصب در موزه بود. داوود مرگان در اين مورد مى گويد: «طراحى سازه اى مدرن بر اساس يكى از زيباترين چادرهاى قومى ايران يعنى چادر تركمن، مورد تاييد آقاى باور قرار گرفت. پس از تحقيقات و بررسى نمونه هاى دست ساز، ماكت مطالعاتى ساخته شد. محاسبات در مقياس يك دهم صورت گرفت و ماكت نهايى طراحى و اجرا شد. بعد از تاييد ماكت، تيم اجرايى تست متريال هاى موجود را آغاز كرد. قابليت جابه جايى سازه طراحى شده از دغدغه هاى رودى باور بود. انتقال سازه به نمايشگاه هاى بعدى ايشان در هلند و آرژانتين و در نهايت پاريس باعث شد تا وزن كم و قابليت كاهش دادن حجم سازه در طراحى مدنظر قرار گرفته شود. بدين منظور با طراحى مدولار سازه اين امكان به وجود آمد كه سازه قبل از سرهم بندى، حجم بسيار ناچيزى داشته باشد و حتى پس از اسمبلينگ هم به طور مثال طول ديواره آكاردئونى از ١٥ متر به ٣ متر كاهش پيدا كند. نكته مهم ديگر اين بود كه اجراى مجدد آن توسط ديگر تيم هاى اجرايى در كشورهاى مقصد انجام مى گرفت؛ پس بايد نقشه اسمبلينگ ساده اى مى داشت و در مدت زمان كوتاه آماده سازى نمايشگاه ها قابل اجرا مى بود كه همه اينها به دليل وجود نقشه ساده و مدولار سازه به راحتى امكان پذير شد. در نهایت، کار با توجه به آنچه در فیلم روند ساخت سازه می بینید در موزه هنرهای معاصر تهران برپا شد. در ابتدا قرار بر این بود که دیواره سازه با پارچه ای که متنی بر روی آن نقش بسته بود پوشانده شود. رودی باور بعد از دیدن سازه بسیار مجذوب ساختار آن شد و در آخرین لحظات این پوشش برداشته شد. سایه های حاصل از دیواره ها با نورپردازی تقویت و ایده میز و لیبل ها نیز به پیشنهاد رودی باور به آن اضافه شد. رسیدن به یک نقطه مشترک بین دو استودیو در فرانسه و ایران اتفاق خوشایندی را رقم زد. تجربه طراحى و ساخت سازه براى يك نمايشگاه گرافيك از آن دست تجربه هايى ست كه به ندرت مجال بروز پيدا مى كند و محصول نهایی همان چیزی شد که از تعامل فرهنگ ها و تبادل ایده های متنوع و کار تیمی انتظار می رفت» طراحى: استوديو چپ چين/ داوود مرگان باهمكارى: فريد ياحقى و افروز رضوى تيم فنى و اجرايى: امير خسروانى و حسين ناصرى با سپاس ويژه از: پويا ميرشاهى، محمد رضاييان، وحيد عرفانيان، حسين اسكندرى، ژيلا پاشايى، رضا موسوى، بيتا على آبادى، رضا باباجانى عكس ها: پويا ميرشاهى، حسين اسكندرى گفتنى است نمايشگاه آثار رودى باور و كن كاتو تا تاريخ ٨ خرداد ماه در موزه هنرهاى معاصر تهران برپا خواهد بود. 
[aparat width=”560″ ]http://www.aparat.com/v/4CdTu[/aparat]
