«اکثر ما دهه شصتیها کودکی و نوجوونی مون رو با انیمیشنهای ژاپنی بزرگ شدیم، یادمه انقدر به انیمیشن علاقه داشتم و غرق در دنیاش بودم که فکر میکردم نکنه با اطرافیانم فرق دارم!! تا اینکه رفتم دانشگاه و دیدم که آدمهای شبیه من هم کم نیستن!
مرتضی نائیجی هستم، کارشناسی ارشد رشته نقاشی از دانشکده هنر شاهد؛ حدود 10 سالی میشه که به صورت حرفهای دارم کار میکنم؛ شروع کارم با تصویرگری بود و سپس با طراحی بک گراند وارد حیطه انیمیشن شدم ولی هیچ وقت طراحی بک گراند به تنهایی منو راضی نمیکرد به همین دلیل هم وارد حیطههای طراحی کاراکتر و کارگردانی شدم.
مرحله طراحی کاراکتر همیشه یکی از جذاب ترین مراحل تو پروژههای انیمیشنی هست؛ اینکه قراره شخصیتی خلق بشه و بعد اون شخصیت زنده بشه و شروع به حرکت کنه.
مجموعهای که در حال حاضر میبینید پروژههایی هستند که خودم و همسرم (هاجر مهرانی) مشترکا کارگردانیش رو به عهده داشتیم. یکی از ویژگیهای مثبت این مدل کار کردن اینه که چون خودم هم کارگردانی پروژه رو بر عهده دارم تقریبا از ابتدا میدونم که چه نوع شخصیتی و با چه تیپی میخوایم و خب این قضیه از مرحله اتود زدنهای مختلف برای رسیدن به شخصیت نهایی کم میکنه.
وقتی پروژهای رو برای ساخت بهمون سفارش میدن با توجه به سن مخاطب و نوع سفارش، ابتدا تو ذهنم دنبال کانسپت و گرافیک مناسب براش میگردم، چیزی که برام خیلی مهمه اینه که سعی میکنم از کانسپتهای مختلف برای طراحی کاراکترها تو پروژههای متفاوت استفاده کنم. بعد از اینکه با خودم به نتیجه رسیدم، شروع میکنم به مطالعه تصویری و دیدن رفرنسهایی تو اون حال و هوا، بعد شروع به اتود زدن برای کاراکترها میکنم، معمولا باید چند تا اتود بزنم تا به کاراکتری برسم که از لحاظ حسی خودم رو راضی کنه. اتودها رو هم معمولا تو وضعیتهای ساده ایستاده طراحی میکنم، اینطوری مقایسه کاراکترها در کنار هم راحت تره، سپس وارد مرحله طراحی میشم و بعد کلید رنگی و در آخر اجرای نهایی با لایه بندیهای مختلف و …
تکنیک «کات اوت» به دلیل سهولت و سادگی در اجرا (البته نسبت به تکنیکهای دیگه انیمیشن) یکی از تکنیکهای رایج در انیمیشن ایرانه. یکی از سختیهای طراحی کاراکتر برای پروژههای کات اوت اینه که علاوه بر دانش طراحی، شما باید با لایه بندی و مفصل بندی کاراکتر در این تکنیک آشنا باشید تا کاراکترهایی که طراحی میکنید قابلیت انیمیت مناسب داشته باشند.»