شروع کتاب « دخترک، ماهی، تنهایی» از آنجایی است که در یکی از روزهای پاییز سال 88 یک تصويرگر با چند نقاشی از دوره کارشناسی ارشد خود، برای اولین بار به خانه« احمدرضا احمدی» می رود: « بعد از مهمان نوازی و صحبت های خاطره انگیز، یکی از کارهایم مورد توجه آقای احمدی قرار گرفت و گفتند که می توانند برای این فریم داستانی بنویسند که بشود آن را به یک کتاب داستانی تبدیل کرد. با این اتفاق اولین کتاب من با نام دخترک، ماهی، تنهایی با داستانی زیبا به قلم احمدرضا احمدی نوشته شد.» در پست امروز روزرنگ، « نازنین عباسی» تصویرگر شناخته شده کشورمان از تجربه اولین کتابش برایمان گفته است. کتابی که خلاف مسیر متداول تولید کتاب در ایران پیش رفته، داستانی براساس اثر یک تصویرگر شکل گرفته و جهان هر دو آن ها ساخته شده است.
« بعد از نوشته شدن داستان، فریم اولیه را که باعث نوشته شدن داستان شده بود، حذف و از ابتدا دخترکی را طراحی کردم که با ماهی رویاهایش روزگار می گذراند. همیشه پرداختن به موضوعات احساسی و داستان هایی که فضایی سورئال و خیال انگیز دارند برایم جذاب است. از آنجا که از رشته نقاشی وارد تصویرسازی شده ام، از نقاشی و تکنیک های دستی براي آثارم استفاده می کنم، این کتاب هم با تکنيک اکرلیک روی تخته و در سايز 30.60 سانتی متر، حدود چهار برابر قطع چاپ شده کتاب کار شده است. سایز بزرگ امکان پرداخت بیشتر و اجرای جزییات با کیفیت مناسب و رنگ بندی لایه لایه را برایم ممکن می کرد.»
ملزومات کار حرفه ای منحصر به تسلط در اجرا نمی شوند، ویژگی های زیادی هستند که می توان با داشتن آنها پله های حرفه ای گری را بالا رفت:« جدا از لطف و اشتیاق مخاطبان به این اثر، شیرین ترین خاطره ام از این کتاب برخورد به نهایت فروتنانه احمدرضا احمدی است. رفتاری که همیشه به عنوان الگویی برای خودم در نظر دارم. آنچه در این سالها و با هربار ورق زدن این کتاب در ذهنم تکرار می شود اعتماد او به من بود که با وجود جایگاه و سال ها سابقه کاري حرفه ای، بدون اینکه در آن زمان اثر چاپ شده ای داشته باشم و یا به لحاظ کاری و حرفه ای شناخته شده باشم، برای اولین اثر شخصی من، داستان نوشتند. برای جبران این اعتماد آنچه در توان داشتم را به کار گرفتم. از نظر من رفتار حرفه ای از بزرگی می آید و آن همین است.»
