مدتى است مجموعه تصويرسازى هاى ديوارى «نجوا عرفانى» تصويرگر و نقاش، بر ديوارهای شهر نقش بسته است. نجوا در مورد اين پروژه مى‌گويد:
«موضوع تصويرسازى های دیواری من برگرفته از شاهنامه است. من از گل های نقاشی های «گل و مرغ» ایرانی در اجرای آن استفاده کردم. اين مجموعه مى بايست به دلیل نزدیکی به مفهوم ادبیات کهن ایرانی، لحنی شاعرانه و ملایم می داشت؛ بنابراين سعى كردم طرح نهایی، صمیمانه و دوستانه باشد تا شهروندان در هنگام دیدنش احساس خوبی داشته باشند.
عناصر تصاویر تمام تصويرسازى ها دارای ریتم و فرم های نرم و چرخان هستند. در ترکیب بندی به دلیل تراکم کاراکترها و تنوع دیتاهای فرهنگی، سعى كردم اجزای تصویر در چینشی مواج، چشم بیننده را در تمام سطح دیوار به حرکت درآورد تا هم مفهوم اثر گم نشود و هم کار خسته کننده جلوه نکند.
یکی از مزایای این طرح این است که به جای استفاده از داربست، از بالا بر و جرثقیل استفاده شده است. جابه جايى راحت اجراکار و دیدن مستقیم اثر بدون دخالت لوله های داربست، از بهترين مزيت هاى اين طرح بود.
نکته بعدی رنگ نکردن و عدم ترمیم سطح دیوار است. در این شیوه، بافت دیوار و زدگی های آن و یا قسمت هایی که قبلا رنگ شده، بر جا می ماند. در نقاشی های دیواری مهم جهان که متاثر از گرافیتی است مانند آثار بنکسی و ژان میشل باسکیا این مورد دیده می شود. رنگ نکردن دیوار یعنی حفظ کردن نبض شهر در اثر هنری و اضافه شدن هنر به آن»
