اشاره: مطلب ذیل به صورت اختصاصى توسط خانم آفونینا تاتيانا (Afonina Tatiana)، همكار افتخارى روزرنگ در روسيه نوشته شده است. تاتيانا متولد ۱۹۹۲ در روسیه، مدرس، پژوهشگر جوان و داراى تحصيلات عاليه در زمينه هنر از جمله: فارغ التحصيل مدرسه‌ی هنر كالينيا با درجه‌ی ممتاز، فارغ التحصيل كالج ايتاليايى لئوناردو و داراى مدرك تاریخ هنر از دانشگاه فدرال اورال است.
ويتالى ميخايلوويچ ولوويچ Vitaly Volovich (متولد ١٩٢٨م) یکی از مهم‌ترين تصویرگران «مدرسه يورال» بلكه كل روسيه است.
وى پس از فارغ التحصيلى از مدرسه تخصصى هنر سوردلوفسك، همكارى خود را با ناشران آغاز كرد. اولين كارهاى او با تكنيك طراحى پر مركب انجام مى شد. اما بعدها از تكنيكهاى چاپ فلزى، چاپ سنگى و چاپ لينو براى تصويرسازى و كارهاى گرافيكى خود استفاده كرد. تصويرسازى ادبيات قرون وسطايى او مورد توجه مخاطبان قرار گرفت. از جمله مى توان به «منظومه يورش ايگور»، «تريستان و ايزولده» و «ريچارد سوم» اشاره كرد كه در اين مقاله بنا داريم به آنها بپردازيم.
علي‌رغم يكسان بودن سبك تصويرسازى‌ها، هر سبك ادبى شخصيت خاص خود را در هر اثر پيدا كرده است. به سادگى مى توان تفاوت بين ريزه كارى‌ها و تزئينات در تركيب هاى شلوغ «منظومه يورش ايگور» را با تصويرسازى هاى ساده و مختصر «تريستان و ايزولده» و يا ايماژهاى سخت و خشن «ريچارد سوم»، تشخيص داد.
خط، يكى از مهم‌ترين ابزارهاى بيان در گرافيك محسوب مى‌شود. مشاهده می‌کنیم که هنرمند چگونه در هرکدام از اين آثار به شکل متفاوتی از قابلیت‌های متنوع آن بهره گرفته است. در «منظومه یورش ایگور» با قرار دادن خطوط فراوان بر روی هم و بصورت متقاطع، مرزهای مشخص را از بین برده و به یک تصویر جامعی می‌رسد که گویی با مه پوشیده شده است. در «تریستان و ایزولده» تقابل خطوط منحنی و مستقیم بدون وجود زوایای مورب و خطوط تند و پویا را شاهد هستیم. اما در مقابل تصویرسازی های «ریچارد سوم» دارای خطوط وسیع با مرزهای تعریف شده و فشارهایی داخلی است که همچون فنری فشرده شده آماده رها شدن است. وجود انعطاف پذیری و وضوح هارمونیک یکی دیگر از ویژگی های تصاویر نمایشنامه شکسپیر است.
از منظر تنوع تنالیته‌ها باید گفت در «ریچارد سوم» کنتراست بالای سیاه و سفید باعث تشدید حساسیت بصری و شکستن فضا شده است. طیف خاکستری مات و گرم، فضای تراژدی را در «منظومه یورش ایگور» منتقل کرده و در «تریستان و ایزولده» نوری سرد و درخششی متالیک در کل اثر گسترده شده است.
آنچه که آثار ولوویچ را از دیگران متمایز می کند نوع ترکیب بندی او در فضا است. خلق ضربان و ریتم با ترکیب ماهرانه‌ی خطوط ساده و سطوح گسترده با بافت پایینی زمینه در تصویرسازی های تراژدی شکسپیر؛ ازدحام بیش از حد قهرمانان رمان «جی. بدایر» (تریستان و ایزولده) پشت دیوارهای قرون وسطایی قلعه در حالی که فضای اطراف آنها را سرکوب می کند؛ جنگجویان در حال مبارزه و سقوط، در یک نیم دایره احاطه شده در «منظومه یورش ایگور» نهضتی پایدار و ابدیت یک درام خونین را تداعی می‌کند.
ولوویچ در هر پروژه، به بیننده ایده‌ی اصلی خلق هر اثر ادبی را در عین وفاداری به سبک شخصی خود نمایان می‌کند. او در عین حالی که گرافیک را فدای ادبیات نکرده، آن را محور اصلی نیز قرار نداده، بلکه ترکیب مبتکرانه‌ای از هر دو را به نمایش گذاشته است.
