شهریور سال ۹۱ بود که در کلاس “دامون خانجانزاده” در مدرسه ویژه، طراحی قلم “مهراز” رو شروع کردم. طراحی تایپ فیس برای طراحان گرافیک، تصمیم دشواری است و به نوعی مسیر کار حرفه‌ای‌شان را مشخص می‌کند. . برای من هم که از بستری دیگر می‌آمدم این سختی دو چندان بود؛ اما رفته‌رفته این کار جذاب‌تر و راحت‌تر شد. از نظر من طراحی معماری و طراحی تایپ خیلی شبیه به هم هستند. در مدتی که مشغول طراحی این قلم بودم، دیدم که این دو تجربه‌ی دیزاین چگونه به هم کمک می‌کردند و هنوز هم تاثیرشان را در کارم می‌بینم.به طور کلی تجربه‌ى تایپ‌فیس، خط کشیدنم را متحول کرد و طراحی معماری نگاهم را به فضا. قلم” مهراز” تلاشی بود با هدف ارايه یک تایپ تیتر سنگین بر پایه خطوط نسخ و ثلث. قلمی که با فاصله گرفتن از قلم‌های تزيینی و دکوراتیو بتواند فرم‌های اصیل و در عین حال بدیع خط فارسی را نمايش دهد؛ نوعی از تایپ که کمبود آن در گرافیک معاصرمان به شدت احساس می‌شد.
یکی از ویژگی های بارز این تایپ تلاش برای نمود سطح و دور به شکل عینی و ایجاد تعادل میان این دو ویژگی متضاد خط می‌باشد؛ که در فرم‌های حروف، آن جا که یک سطح با شکستی به دور تبدیل می‌شود، این تضاد به خوبی به چشم مى‌آيد؛ اما این تضادها در ترکیب و در کلمات و جملات به یک ریتم یکنواخت تبدیل می‌شوند و اصطلاحا خاکستری متعادلی بدست می‌آید.
همچنین طراحی فضای منفی در کنار فضای مثبت حروف، ضخامت بالای قلم و فشردگی ترکیبات (کرنیگ فشرده)، ارايه فرم های جدید در تایپ فارسی با اقتباس از خط گذشته و توجه به خوانایی (حتی در اندازه هایی که استفاده آن پیش بینی نشده است) از دیگر ویژگی‌هاییست که در طراحی تایپ فیس “مهراز ” به آنها توجه شده است.
آن چه خوانديد توضيحات محمد کریمی‌فر درباره‌ى طراحى قلم “مهراز” بود. محمد کریمی‌فر متولد ۱۳۶۹ طراح گرافیک و فارغ التحصیل رشته معماری از دانشگاه علم و صنعت است. او در حال حاضر مشغول ادامه تحصیل رشته گرافیک در دانشگاه بوستون ایالات متحده می‌باشد.
در ادامه مراحل انجام اين پروژه را با هم مى‌بينيم:
