اگر که ذهنی تحلیلی داشته باشید و با کمی دقت بیشتری به این مسئله توجه کنید، خواهید دید که بعد از هم نشینی با انسانهای اطرافتان می توانید آنها را براساس ویژگی های خاصشان در دسته بندیهای مختلف طبقه بندی کنید. این کاردرست مانند پژوهش هاییست که روانشناسان، جامعه شناسان و نقادان اجتماعی سالهاست به صورتی علمی سعی در انجام آن دارند. افکار، اندیشه ها و درونی های ذهنی افراد در تیپ های شخصیتی و یا جایگاههای اجتماعی مختلف، متفاوت است و بررسی ابعاد مختلف آن می تواند ماهها و سالها به طول بینجامد. در پروژه ی امروز روزرنگ، می خواهیم به سراغ تجسم تلاشهای ذهنی انیس تبرایی، هنرمند تصویرساز، برویم و به تصورات ذهنی او از هویت درونی انسانها نگاهی بیندازیم.
خود طراح مجموعه اش را این گونه برایمان توصیف می کند:
« دراین مجموعه‌ی طراحی، تلاش کرده ام تا تصورات ذهنی‌ام را ازهویت درونی انسان های اطرافم به تصویر بکشم. انسانهایی که در خلال گرفتاریهای روزمره، نا استوار، غم‌زده و دچار دگردیسی شده اند.»
تصویر اندام های مسخ شده می توانند نمود بیرونی باطن آدمها باشد
انیس، فشارهای زیادی که انسان در بحرانهای زندگی متحمل می شود را با تخیلاتش به شکل اندامهای مسخ شده و تحت فشار به نمایش در آورده است. این فشار، بحران و به دنبال آن تحمل پیامدهای ناشی از آن می تواند باعث تحول درونی در افراد اجتماع شود. آگاهی و مطالعه در این مورد می تواند انسانها را در شناخت احساسات و دورنیاتشان کمک کرده و باعث ایجاد تحولاتی با عمق بیشتر در جامعه معاصر شود.
«مجموعه طراحی های من واکاوی سیرت انسان ها و نمایش چیزی فراتر از واقعیت انسان بودنشان است.»
توصیفات هنرمند از این مجموعه تصویری بیان می کند که یک سری از اصول بدیهی ودربرخی موارد غلط ،در جامعه می تواند باعث ایجاد وضع وخیمی از احساسات شود. وخامت و دوست نداشتنی بودن موقعیت توصیفی در تصاویر می تواند درهمان نگاه اول به بیننده منتقل شود.
تبرایی تصویرسازی هایش را « نوعی اکسپرسیونیست ذهنی برگرفته از اغراق و تکرار» توصیف می کند که با حذفِ بخشی از اندام و همین طور تجسمی هجوگونه از موقعیت آن اندام به تصویر در آمده اند.
گاهی تنها تصاویر می توانند عمق زشتی برخی رفتارهای اجتماعی را نشان دهند
لازم نیست همیشه و به شکلی بی ثمر هویت زشت برخی از رفتارها و عادات اجتماعی تذکر داده شوند. گاهی یک تصویرسازی می تواند آثار این فشارهای مکرر بر انسان وحتی نسل های بعدش را بدون هیچ توضیحی نشان دهد.
نمایش سلطه قدرت برتر بر جمعیت مسخ شده
فرد درتلاش برای شنیدن تمامی حرفها و گفتگوهای اطرافش است.
نمایش تکاپوی فرد برای زنده ماندن با تمامی قدرتش در حمل بار استخوان های خونین
در تب و تاب برای یافتن جایگاه خود مانندعنکبوتی که روی پاهایش بند نیست.
گاهی تنها تصاویر می توانند عمق زشتی برخی رفتارهای اجتماعی را نشان دهند.
تصویر اندام های مسخ شده می توانند نمود بیرونی باطن آدمها باشد.
تبرایی تصویرسازی هایش را « نوعی اکسپرسیونیست ذهنی برگرفته از اغراق و تکرار» توصیف می کند.
«انسانهایی که در خلال گرفتاریهای روزمره، نا استوار، غم‌زده و دچار دگردیسی شده اند.»
