اپل بعد از تقریبا ۶ سال، بالاخره از به‌روزرسانی مداد اپل (اپل پنسل) رونمایی‌کرد. اپل پنسل پرو (که امروز با قیمت ۱۲۹ دلار عرضه می‌شود) محصولی جالب است. قطعا هنرمندان ویژگی‌های به‌روزرسانی‌شده‌ی آن را دوست خواهندداشت. اما این محصول همچنان نتوانسته به وعده‌ی همیشگی اما دست‌نیافتنیِ آیپد، یعنی تبدیل‌شدن به یک ابزار واقعا رضایت‌بخش برای طراحی و نقاشی، عمل کند.
این مداد جدید چند ویژگی جدید عالی دارد. حالا می‌توانید با دو ضربه نزدیک نوک مداد، بدون اینکه حتی صفحه را لمس کنید، کارهایی را انجام دهید. همچنین می‌توانید قسمت جلوی مداد را فشار دهید تا به منوی متنی دسترسی پیدا کنید که ابزارها و میان‌برهای فوری را در اختیارتان قرار می‌دهد (قابلیتی که تبلت‌های واکوم سال‌هاست آن را ارائه می‌دهند). بازخورد لمسی هم با لرزش به شما احساس لامسه‌ای می‌دهد، مثلا زمانی که از مداد به ماژیک یا ابزار انتخاب شیء تغییر حالت می‌دهید. حتی به گفته‌ی جیمز کودا، مدیرعامل ProCreate، می‌تواند به شما این حس را القا کند که اشیاء با اشیاء دیگر تراز هستند؛ به عبارتی یک قفل‌شدن لمسی.
توسعه‌دهندگان همچنین می‌توانند از چیزی که اپل «غلت‌زدن» (Barrel Roll) می‌نامد، استفاده کنند. این قابلیت اساسا یک ژیروسکوپ است که چرخاندن مداد روی محور Z را ثبت می‌کند. این ویژگی می‌تواند کارهایی مثل تغییر رنگ قلم‌مو یا راه‌اندازی هر افکت دیگری را انجام دهد. تصور می‌کنم حالا با استفاده از این حسگر ژیروسکوپ، یک اپلیکیشن سه‌بعدی می‌تواند به شما امکان کنترل اشیاء در هر سه محور را بدهد. این قابلیت به حسگرهای کج‌کردن و فشار اپل پنسل ۲ اضافه می‌شود.
مداد اپل و وعده‌ی همیشگی جایگزینی ابزارهای هنری؛ آیا بالاخره محقق می‌شود؟
درست است که این ویژگی‌های جالب، تأثیر چندانی روی شیوه‌ی کار اکثر هنرمندان حرفه‌ای نمی‌گذارند. اپل پنسل پرو صرفا باعث می‌شود تا آیپد پرو تقریبا هم‌سطح تبلت‌های طراحی حرفه‌ای‌ای مثل تبلت‌های وکام قرار گیرد.
بااین‌حال، حتی بدون اینکه آن را امتحان کرده باشم، می‌توانم تصور کنم که استفاده از مداد و آیپد جدید برای تصویرسازی، کار روی عکس، یا حتی نوشتن همچنان احساس لغزندگی، غیرواقعی‌بودن و ناخوشایندی داشته باشد. این را با عشق می‌گویم. من از زمان عرضه‌ی اولین آیپد، تبلت‌های اپل را خریده‌ام. عاشقش هستم و همه‌ی آیپدهای بعدی را هم دوست داشته‌ام. حتی کارم را به‌صورت کامل به آیپد منتقل کردم (لو می‌رود که با آمدن مک‌بوک ایر M1، دوباره به دنیای مک‌بوک ایر برگشتم). برای من، معرفی مداد به‌عنوان یک ابزار ورودی، به سرعت به مهم‌ترین برتری آیپد نسبت به مک‌بوک تبدیل شد؛ تنها عامل واقعی که آن را منحصربه‌فرد می‌کرد. مهم‌تر اینکه، نوید چیزی بسیار بزرگ‌تر را می‌داد؛ ایده‌ی داشتن جایگزینی واقعی برای ابزار فیزیکی، که چیزی است که اپل در این ثبت اختراع از سال ۲۰۱۹ به آن اشاره کرده‌بود.
بعد از همه‌ی شایعات، امیدوار بودم امروز چیزی شبیه به آن ببینیم. فکر می‌کردم اپل پنسل پرو یک شبیه‌ساز جادوییِ ابزار فیزیکی را برایم به ارمغان بیاورد. که بازخورد لمسی‌اش باعث شود احساس کاغذ واقعی را داشته باشد، اما افسوس که این اتفاق نیفتاد.
حس ابزارهای واقعی طراحی در دنیای دیجیتال
شاید این موردی واضح از سوء مدیریت انتظارات باشد. اما سال‌هاست که می‌گذرد و آیپد به زحمت کمی بهتر از نصف یک مک‌بوک با صفحه‌ی لمسی است. مطمئنا برای مطالعه (به‌خصوص کمیک‌بوک‌ها)، وب‌گردی، نوشتن (با کیبورد اختیاری) و گاه‌گداری تماشای فیلم عالی است. بله، برای طراحی در حال حرکت و انجام کارهای تصویرسازی با جزئیات دیوانه‌وار هم خوب است. اما نه یک ابزار فوق‌العاده‌ی خلاقانه است و نه یک ابزار عالی برای یادداشت‌برداری. محصولی مثل Remarkable 2 به لطف نمایشگر جوهر الکترونیکی و ماهیت صفحه‌ی آن، بسیار بیشتر شبیه به حس واقعی به نظر می‌رسد، هرچند که مطمئنا محدودتر از آیپد است.
منصفانه باید گفت که تبلت‌های واکوم هم از همین مشکل لغزندگی رنج می‌برند، اما این گواه این است که تمام ترکیب‌های مداد/تبلت از یک بیماری مشابه رنج می‌برند. آن‌ها به سادگی به اندازه‌ی خلق آثار با ابزارهای واقعی رضایت‌بخش نیستند.
من فقط آرزو داشتم که اپل با چیزی که حس واقعی را القا کند، از بهترین ابزارهای جانبی خلاقانه‌ی حرفه‌ای پیشی‌بگیرد. این اتفاق با اپل پنسل پرو نیفتاد. رویاهای شکسته‌شده، قلب‌های شکسته، و تمام این‌ها.
منبع: Fastco
