نگاه ما به حروف و خطوط غير فارسى مانند نگاه هنرمندان غربى به حروف فارسى است. نمى‌توانيم بخوانيم اما مى‌توانيم روابط فرم ها را ببينيم و درک کنیم. هر فرم و هر خطى قابليت هاى خاص خود را دارد. مثلاً خطوط ايرانى و خوشنويسى ايرانى اتفاق‌هايى را در تركيب بندى به وجود مى‌آورند كه منحصر به خودشان است و با حروف لاتين نمى شود آن ها را ایجاد کرد و همين طور بالعكس. بنابراين ذهن طراح هم كمتر به آن تركيب و اتفاقات توجه مى‌كند. حروف و تركيبات غير بومى سرشار از اتفاقات متفاوت است، ترکیب‌بندی های متفاوتی که به خاطر نوع ساختار حروف شکل می‌گیرد همراه با حروفی متفاوت و فرم‌های ناآشنا اما جذاب. و این براى طراحان حرفه‌اى بسيار آموزنده است و یکی از عوامل مهم جلب توجه به هنر و خوشنویسی ايرانى همین نکته است. در ادامه بخشى از طرح جلدهاى چشم‌نواز هنرمندی تايوانى را خواهيم ديد. وانگ ژى هنگ، در سال ١٩٧٥در تايپه به دنيا آمده است. وانگ ژى هنگ در سال ١٩٩٥از دپارتمان تبليغات و ديزاين در فوهسينى فارغ التحصيل شد، سال٢٠٠٠استوديوى طراحى خود را راه اندازى كرد و فعاليت هاى تجارى و هنریش را آغاز كرد. وى ٩بار برنده جايزه‌ى پروانه‌ى طلايى در تايوان شده که بالاترين افتخار به عنوان يك طراح جلد در این کشور می‌باشد. او جوایز بين المللى بسيارى را دريافت كرده است، از جمله جايزه‌ى طراحى گرافيك تايوان، جايزه‌ى kaoru kasai و نیز مدال نقره از جایزه جهانی طراحی HKDA (انجمن طراحان هنگ کنگ).
