«همیشه نوشتن برایم سخت بوده اما در عوض، کشیدن خیلی راحت و شیرین. گوشه همه دفترها و کتاب‌ها و هر جایی که می‌شد نقاشی می کشیدم؛ حتی رو هوا!
ادبیات همیشه بیشترین تاثیر را بر روی کارهایم داشته است؛ داستان‌ها و نمایشنامه‌ها دریای عمیقی هستند که مرواریدهای بی‌شماری را در اختیارم قرار می‌دهند.
معمولا پیش از اتود زدن زمان زیادی را صرف تحقیق درباره داستان و موضوع می‌کنم؛ اما ایده کار ناگهانی شکل می گیرد؛ وقتی اتودهای اولیه روی کاغذ می آیند بسیار ساده و خام هستند ولی در هنگام اجرا، کم کم شروع به رشد می کنند و پخته می‌شوند.
لذت کشف لحظه‌ها، اتفاقی است که در هنگام اجرا باید رخ دهد تا یک کار بی بدیل خلق شود؛ وقتی تخیل بیدار می‌شود به این زودی‌ها راضی نمی شود دست از کار بکشد. به همین‌خاطر اتود بارها و بارها هنگام اجرا تغییر می‌کند.
هر اثری مخاطب خودش را دارد. همیشه تمام سعی خود را می‌کنم که بر روی صندلی گروه مخاطب بنشینم و کار را از زاویه دید او نیز نگاه می کنم. به نظرم یک اثر، هر ایده و تکنیک خاصی که داشته باشد باید برای مخاطب هدف آن جذاب باشد. مخاطب هدف می‌تواند از یک کودک تا یک هنرمند بزرگسال متفاوت باشد. متاسفانه خیلی از وقت‌ها می‌بینیم که ظاهرا مخاطب اثر کودک است ولی نتیجه کار فقط برای مخاطب بزرگسال قابل درک و تحسین است! این آفتی است که در آثار بسیاری از تصویرگران وجود دارد و من تلاش می‌کنم از این مسئله دوری کنم.»
محسن محمد میرزایی٫ متولد ۱۳۶۶ و کارشناسی بازیگری از دانشگاه آزاد واحد اراک و کارشناسی ارشد از دانشگاه آزاد علوم و تحقیقات تهران است.
