ساخت آثار هنری با دوریختنی ها غالبا مورد استقبال مخاطبان عام و خاص قرار می گیرد. بازآفرینی که از دل اشیاء بی مصرف و به دور انداخته شده رخ می دهد، شاید علت اصلی جذابیت این گونه آثار هستند. «واچ کلاژهای» هوشنگ و غزل فروتن هم در همین ژانر قرار می گیرند با این تفاوت که متریال اصلی آنها بسیار متفاوت تر از سایر آثار دیده شده این حیطه است. «واچ کلاژ» همان کلاژ با قطعات مختلف ساعت است.
« مشوق و استاد من در زمينه هاي هنري، پدرم است. خود او تجربه های زیادی در رشته های مختلف هنر دارد. پدرم استفاده از قطعات بلا استفاده و تبديل آنها به يك اثر هنري را از سال ١٣٦٠ شروع كرد. آثارش مورد توجه مطبوعات ايران و تركيه قرار گرفت. سال ١٣٦٨ نمايشگاهي در استانبول برگزار كرد و در ادامه چند نمايشگاه در گالري های لاله، مارال و لازاريانو داشت. بعد از سالها وقفه در نمایش واچ کلاژهای پدرم، درسالهاي١٣٩٢- ١٣٩٣و ١٣٩٤ او موفق شد در پورتلند، سانفرانسيسكو و سن ديگو آمریکا نمایشگاه هایی داشته باشد و همین طور چند نمايشگاه مشترک داخلي با آثار من و پدر برگزار کردیم. در حال حاضر در سالن همايش های شهرداری سن ديگو و موزه زمان تهران تعدادی از کارهای پدرم نصب شده اند. متریال مورد استفاده خودم نیز قطعات دورریز ساعت های مچی هستند اما من آنها را در تصويرسازی به کار می گیرم »
هوشنگ فروتن متولد ١٣٣٩ تبريز است. او هنرمندی بینارشته ای است که در طول زندگی اش طراحي، شيشه گري، ويتراي، مجسمه سازي، گليم بافي و ساخت تنديس را تجربه کرده. دخترش غزل که در بالا توضیحاتش را خواندید متولد سال 1373، عضو انجمن نخبگان ایران و دانشجوی سال آخر کارشناسی گرافیک دانشگاه الزهرا است. گالری های فرهنگسراي ابن سينا، موزه زمان و يونيك آرت تا به حال شاهد نمایش آثار مشترک هوشنگ و غزل فروتن بوده اند.
