پوستر نمایش غالبا جذاب است. برای طراح، گروه های نمایشی و همین طور مخاطب. انگار داستان قرار است از پوستر نمایش شروع شود و کارگردانی اولین میزانسن نمایش بر گردن طراح است.
« پوستر نمایش را با ” چند ریشتر حرف تب دار” ساخته ” محمد شاکری” شروع کردم. پیش از آن هم پوسترهای زیادی برای نمایش طراحی کرده بودم اما آنجایی که دوست دارم درباره اش صحبت کنم و تیزی پرگار بر آن باشد همین نمایش است. این نمایش آغاز چیزی بود که من برای ساخت یک پوستر با آنچه در تخیلاتم می گذشت به آن نیاز داشتم. نمایشی که واکنش و اعتراضی به کنش های دنیای جنگ زده امروزی بود. نسل ما گرافیک را با نرم افزار های کامپیوتری شروع کرد. ابزاری که برخی آن را آفت و برخی نعمت می دانستند. البته تجربه های طراحی و تصویرسازی،کلاژ، چاپ، ایربراش و… در ساخت پوستر باعث می شد دغدغه استفاده از قلم را در ساخت پوسترهایم داشته باشم. دیدن آثار والکوسکی، توماشوفسکی و طراحان دیگر لهستانی مرا تحت تاثیر خود قرار داد و همین باعث شد طراحی با مداد را جدی تری دنبال کنم و تصویر اصلی پوسترهایم را دور از فضای دیجیتال بسازم. اینکه تا چه حد فضای تصویرسازی هایم شخصی شده را نمی توانم مشخص کنم، چون متر و مقیاس در دست مخاطب است؛ اما همه سعی ام این بوده که تصاویر حال و هوای انسان های امروز را داشته باشند. عموما در پوسترهایم یک عنصر انسانی وجود دارد. انسانی که اتفاقاتی سورئال برایش می افتد و گاهی دچار تشدد احساسات می شود و در فضایی که روح زمانه را با خود دارد، سیر می کند.
عموما برای رسیدن به ایده هایم ساعت ها با نویسنده یا کارگردان گپ می زنیم. چون اعتقاد دارم تمام اتفاقات بزرگ از دل حرف زدن ها و ارتباطات بین انسان ها بوجود می آید. همیشه ایده هایم در حین حرف زدن به ذهنم رسیده. نویسنده و کارگردان از نمایشش حرف می زند و من تصویر پوستر را پلان به پلان در ذهنم مرور می کنم و به نظرم این دقیقا همان زمانی ست که طراح تکلیفش با پوستر روشن می شود.»
« مسعود زمانی» کارشناسی گرافیک دارد و از طراحان فعال استان خراسان شمالی است. پوسترهای نمایش او را در پست امروز روزرنگ بینید.
