دفتر خاطرات روزانه يك تصويرگر!

«طراحی همیشه از اصلی ترین دغدغه ها و فعالیت های روزانه ام از کودکی تا به امروز بوده است. من به طور مرتب مشغول طراحى هستم؛ در مطب دكتر، در مترو يا حتى در مهمانى! زمانى كه شايد خيلى افراد با بازى هاى تلفن همراه يا روزنامه وقت مى گذرانند، من ترجيح مى دهم طراحى كنم. از بهمن ماه سال گذشته تصميم گرفتم طراحى هاى روزانه ام را در يك دفتر انجام دهم.در حقیقت اين دفتر، یادداشت های روزانه ام است در سالی که گذشت! دفتر خاطراتی که اینبار به جای کلمات با نقاشی پر شده است. طرح هایی که نشان دهنده فعالیت ها و احوالم در اين مدت است.تكنيك من طراحى خطى با راپيد است كه به «قلم فلزى» شهرت دارد»
توضيحات «نسيم بهارى» در مورد مجموعه تصويرسازى هاى روزانه اش را خوانديد. نسیم متولد 1366 است و مدرك کارشناسى گرافیک دارد. او از سال ٨٦ فعالیت حرفه ای خود را در زمینه تصویرسازی خردسال و کودک با مجله سروش کودکان شروع کرده و در ادامه با مجله ها، انتشارات، کتاب های درسی و نهادهای مرتبط با کودکان همکاری داشته است.
در ادامه، بخشى از يادداشت هاى روزانه او را با هم خواهيم ديد:

9  8  7  6  4  5  3  2  15  14  11  13  10  1 17 16 18 19 20 22 23 24 26 25 28 30 29 31


image 
imageimageimage
  1. دستشون درد نکنه. قشنگ و گیرا بودن. ولی در رابطه با انجامشون کمی اغراق شده.
    این آثار و به خصوص اونهایی که معماری دارن را نمی شوند تو به مهمونی یا مترو تند تند انجام داد و حتما براشون وقت و حساسیت صرف شده. این جور چیزها خاطرات روزانه نیست بلکه یک طوری نمایش خود است!
    البته توهین نشه، این نمایش بد نیست و یه طوری از عقده های کم محلی به هنرمندای تجسمی نشات میگیره. خود من هم از این دفترچه ها داشتم. روش وقت میزاشتم ولی میگفتم اتودهام هستم تا بقیه ببینن و کیف کنن. جالبه که تقریبا سایر بچه های تجسمی و حتی اساتید هم داشتن و همه یطوری…!
    درهرصورت ممنون.

    1. متوجه نشدم منظور شما چیه ؟!!!! ینی یکی کار کنه و طرح هاشو ارائه کنه خودنمایی میکنه ؟ نباید بکنه ؟ نباید فکر و ایده و تواناییشو بروز بده ؟ ایرادش چیه ؟ بعد میفرمایید همه یکی دارن ؟ خوب ذارن مثل این آثار لذت ببریم ازشون یا بقول شما بذارن تا خودنمایی کنن ! همینطوری کلا متعجب موندم !!!

  2. به قول دوستان تر و تمیزی و طراحی های دقیق و پر جزئیات کارها نشون میده که روشون وقت و دقت صرف شده و به اصطلاح از اون اتودها و اسکیس های داخل مترویی و اینا نمیتونه باشه اما جدای این صحبت ها از دیدن تک تک کارها لذت بردم. ترکیب بندی و اجرای همشون خیلی خیلی خوبه و آدم رو ترغیب میکنه که دوباره و دوباره به کارها نگاه کنه.

  3. مهم نيست طرح ها در مترو كشيده شده باشن يا در كارگاه شخصي ايشون. مهم اينه كه طرح ها فوق العاده زيبا و بيانگر ذهني پويا و با استعداد است و با وجود تم خاص نشانه جسارت و طراحي قوي هنرمند است. اميدوارم باز شاهد كارهاي زيبا و هنرمندانه خانم بهاري باشيم ❤️

  4. طرح ها بسیار با دقت با انضباط و سبک بصری کنترل شده هستند. من طرح آن دست میکانیکی را بسیار پسندیدم. حرکت به سمت ایده هایی است که معمولا تصویرسازهای ما به سراغ شان نمی روند. در کل کنترل شدگی سبک چیز کمیابی است و دست مریزاد.
    در ضمن ایشان نوشتند که همه جا طراحی می کنند نه اینه که این طرح ها را در مترو کشیدند.

    “من به طور مرتب مشغول طراحى هستم؛ در مطب دکتر، در مترو یا حتى در مهمانى! زمانى که شاید خیلى افراد با بازى هاى تلفن همراه یا روزنامه وقت مى گذرانند، من ترجیح مى دهم طراحى کنم”

  5. عالی بودند دوست اینستاگرامی من… من هر روز با دیدن صفحات جدید کارهاتون لذت می برم… مهم اینه که کار می کنی و خوب درخشیدی…

  6. دوستان تصور میکنن اتود باید ۳۰ ثانیه باشه و کثیف و نامرتب!!! اینارو می بینن تعجب میکنن!منظور ایشون این نبوده که اینارو تو مهمونی و مترو انجام دادن.از فرصت ها برای طراحی استفاده کردن و سر فرصت مناسب اونارو پرداخت کردن! امر بدیهی ایه،اگه هنرمند باشی اینو کاملا درک میکنی! و نمایش هم مسلما بخشی از کار یه هنرمنده. چون آثار برای سبزی فروشی طراحی نمیشه، نمایش هنرمندی هنرمنده

  7. منم از این دفترا دارم. حتی وقتی دانشجو بودم و رفت و آمد می کردم، تو جاده نقاشی می کشیدم بعد می ذاشتم که تکون های توی ماشین به نقاشیم حتی هویت بده، یعنی یه جورایی ضرب و ادامه نقاشی مرهون مقاومت دستای من در مقابل سرعت گیر ها و چاله ها و نا همواری های جاده بود. تقریبا به طور متناوب از سال 88 از این دفترچه ها دارم.

  8. خیلی خوبه.ادم با دیدن این کارها کلی ایده و انگیزه میگیره.حالا هرجا که میخواد کار شده باشه.مهم اینه که کار کرده.

  9. سلام؛ عالی بود.
    من هم با نظر اکثر دوستان که گفتن این آثار در یک مهمانی یکی دوساعته طراحی نشده موافقم ولی تو نظرات جواب داده شده که یک فرآیند ادامه دار برای این طرح ها موجود بوده!
    تعدادی از کارها بسیار خطی و تک محور ارائه شده بود ولی با ارائه کارهای واقع گرایانه پر جزئیات، یک قدرت نمایی کردین و ثابت کردین استعداد به رخ کشیدنش واقعا هست!

    انشالله موفق باشید و دست از خط خطی بر ندارین …

  10. سلام
    دوستانی که فکر می کنند هیچکدوم ازین کارا تو مترو انجام نشده اشتباه می کنند . در سبک (doodle art) طراحی معمولا فی البداهه است و هر خط اشتباه تبدیل به یه گل , درخت , برگ , مو یا هر چیزه دیگه میشه که البته نبوغ مهارت و خلاقیت میخواد که این همه کار تمیز و زیبا بشه . اگه دقت کنید خط ها به شدت صاف و پخته هستند که مهارت زیاد خانم بهاری رو نشون میده

  11. چرا اکثر ما وقتی با یک کار خوب روبرو میشیم اول در برابرش جبهه می گیریم این همه بخل و حسد برای چیه من خودم تصویرساز هستم و موفقیت هایی هم در رشته خودم داشتم چند روزه که با کارای خانم بهاری آشنا شدم و واقعا از دیدن کاراشون لذت بردم و این همه پشتکار و علاقه ای که به تصویرگری دارند رو تحسین می کنم اصلا لزومی نداره وقتی یک کار خب می بینیم سریع شخصیت طرف رو روانکاوی کنیم یعنی اصلا ربطی به ما نداره به قول معروف مگر به دیده انکار به یوسف بنگری که یوسف در نظرت نازیبا آید

  12. من تجربه طراحی کردن در مترو و مکان های عمومی رو دارم. خیلی وقت ها روی زمین نشستم و کار کردم حتی اگر دستم کیفی چیزی نبود ایستاده!!!! جاهای ظریف هم حتی دست نگه می داشتم تا قطار بایسته !!!! و باید به دوستان عزیز بگم که همه چیز ممکنه. میشه طرح رو توی مترو آغاز کنی، توی مطب دکتر یک صدم اش رو کار کنی، ریز ریز، توی مهمونی یک صدم دیگه اش رو و می شه وقتی رسیدی خونه اصلا یهویی تمومش کنی! ساعت ها روش کار کنی. در هر حال چیزی که این دوست هنرمندمون مد نظرشون بوده، به نظر من، اینه که این حال در همه جا دغدغه ی کار کردن و هنر تولید کردن رو به بقیه منتقل کنن . چقدر خوبه که از چهارچوب های روتین ذهنی خودمون شده برای لحظه ای خارج بشیم و سعی کنیم درک عمیق تری از همدیگه پیدا کنیم.

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *