پروژه امروز روزرنگ مجموعه تصویرسازی هایی است که براساس داستان آشنای کودکی هایمان کار شده. داستانی فولکلور به قلم ” احمد شاملو” و تصاویر ” عليرضا اسدی”:
« تصویرگری کتاب ” بز زنگوله پا” سال93 و به سفارش نشر چشمه انجام شد. ایده اولیه در تصویرگریِ یک داستان، پس از مطالعه متن برایم شکل می‌گیرد. نکته‌ای که این‌جا وجود دارد این است که این داستان از سری داستان‌های کهن محسوب شده و نسخه‌های شبیه به آن با اندکی تفاوت در جزییات در فرهنگ کشورهای دیگر هم یافت می‌شود. به نظر من سعی زنده یاد ” احمد شاملو” در متن این کتاب بر این بوده که فضاهای داستان در محیطی بومی و ایرانی اتفاق بیفتد؛ پایبندی به این فضاسازی نکته ای بود که در مراحل کار در نظر داشتم. اگرچه این کتاب برای گروه سنی الف و ب در نظر گرفته شده، ولی به نظرم آن دسته از آثار احمد شاملو که برای کودکان نوشته شده، برای بزرگسالان هم جذابیت بالایی دارند. ضمن اینکه همسر ایشان و نشر چشمه، حساسیت بالایی در مورد تصویرسازی این کتاب داشتند.
تمام تلاشم را در پایبند بودن به متن انجام دادم و سعی ام بر این بوده که در ترکیب‌بندی‌ها و فضاسازی‌ها، از سادگی بهره ببرم تا تمام مخاطبین، در هر سنی، بتوانند با آن ارتباط بر قرار کنند. متن به زبانی شیرین و عامیانه بیان شده و پر از کلمات و اصطلاحات عامیانه است. تصاویر نیز، روایتی ساده و بومی دارند؛ از پوشش شخصیت‌های داستان گرفته تا فضای روستایی که در آن زندگی می‌کنند.
طراحی و اجرای تصاویر این کتاب، حدود دو ماه و نیم زمان برده است. روند کار من این است که وقتی متن داستان را می‌خوانم با توجه به تعداد تصاویری که سفارش‌دهنده مد نظر دارد، کتاب را تقسیم‌بندی می‌کنم؛ روی کاراکترهای داستان اتود می‌زنم؛ یکی از فریم‌های داستان را انتخاب کرده، تکنیک و فضای اجرایی آن را نهایی می‌کنم؛ سپس این فریم را در اختیار سفارش دهنده یا مدیر هنری پروژه قرار داده و بعد از تبادل نظر، تغییرات نهایی را انجام می‌دهم.
در ادامه برای همه فریم‌ها اتود می‌زنم تا فضای کلی که در ذهنم شکل گرفته، نمود بصری پیدا کند؛ دست آخر فریم‌ها را اجرای نهایی می‌کنم. درباره تکنیک، طراحی دیجیتال و نرم‌افزارهای فتو شاپ و آرت‌ریج مورد استفاده ام بوده است. از آنجایی که تصویرسازی‌های ” علیرضا گلدوزیان”، را بسیار دوست دارم، فکر می‌کنم در تصاویر این مجموعه به صورت ناخود آگاه از او تاثیر گرفته‌ام. نکته دیگر اینکه تصویرگری مخاطب عام را مد نظر قرار می‌دهد و به نظرم تصویرگر روی یک طناب باریک حرکت می‌کند که در یک سوی این طناب علایق و سبک شخصی خودش قرار دارد و در سوی دیگر، مخاطب. هنر یک تصویرگر خوب این است که روی این بند هنرمندانه گام بردارد. »
