« این پروژه مربوط به پایان نامه دوره کارشناسی است که با توجه به علاقه شخصی به طراحی حروف، با تکنیک ها و متریال‌های مختلف و با روش‌های جدید و خارج از فضای دو بعدی کاغذ آن را شروع کردم.
در مورد شکل‌گیری آن باید بگویم که بعد از معرفی و دسته‌بندی کلی انواع تایپوگرافی تجربی بر اساس شاخص‌ترین‌ها ومعرفی یژگی های آنها و بعد از جمع آوری مطالب و مطالعه و تحقیق درباره چگونگی شکل گیریشان ، تصمیم گرفتم با الهام از شیوه‌ی کار آنها با مواد و روش های جدید بر روی آن کار کنم.
در طی مراحل طراحی و ایده یابی و انتخاب متریال که کار با آینه‌ها بود، به دنبال تلاش برای ارتباطی بین این متریال و نوشتار فارسی بودم که با توجه به یک مطالعه بر روی طراحی حروف های اصیل و قدیمی ایران و انواع خط ها و تزیین و آرایش آنها، خطوط مثنی نویسی(آینه نگاری )را انتخاب کردم که خود دارای همین ویژگی و با همان خصوصیت بود. در یکی دیگر از نمونه‌های دیگر با خط کوفی کار شده که با تکرار کار در آینه‌ها همچون یک نقش، کل فضا را می پوشاند و دالانی بی انتها را ایجاد می کند .
در خط مثنی نویسی، اسما الحسنی را انتخاب کردم و با قرار دادن نیمی از آن در کار که با تکرار در آینه، کلمه کامل می شود و در کار نهایی و چیدمان با آینه ها و نگاه به آن یک حس عمق را تداعی می کند و شبیه به یک چاه است که این اسما الحسنی در آن تکرار می شوند و به بی کرانی و نا متناهی بودن نیز اشاره دارد.
من در این پروژه تلاش نمودم تا با بهره گیری از تایپوگرافی فارسی و خط‌های اصیل ایرانی و قابلیت های آن، در یک فضا و ترکیب جدید و نوین کار کنم در حالی که بیننده را بیشتر درگیر خود کند و به صورت یک هنر تعاملی باشد.»
