داستان مشهورترين پوستر جنگ جهانى دوم

شاید این پوستر را دیده باشید و تصور کنید، یک پوستر معمولی و عادی است، در حالی که این گونه نیست و در ورای آن داستانی نهفته شده و در سال ۱۹۴۲ میلادی به عنوان پوستر تبلیغاتی معروفی در جنگ دوم جهانی از آن استفاده می شد.

we_can_do_it


این پوستر عکسی از یک دختر بیست ساله آمریکایی است که دستمال قرمز رنگی را دور سرش پیچیده و در یک کارخانه وابسته به یکی از ایستگاه های هوایی آمریکا کار می کند. این عکس به شهرت زیادی دست یافت و روی جلد مجلات و روزنامه های بسیاری رفت تا جایی که (هوآرد میلر) در سال ۱۹۴۳ میلادی با الهام گرفتن از آن به طراحی مشهورترین پوستر تبلیغاتی جنگ جهانی دوم پرداخت. هدف از طراحی این پوستر ترغیب زنان برای حضور در صنعت و استفاده از آنان در امور جنگ بود و به نوعی آنها را برای انجام کارهای مردانه تشویق می کرد.

70585_478

از زمان جنگ جهانی دوم که مردها به جبهه رفتند زن ها مجبور شدند برای اداره امور خود و فرزندانشان وارد عرصه اقتصاد و صنعت شوند و کارهای مردانه را بر عهده گیرند. این روند، فشار زیادی بر زنان وارد کرد؛ زنانی که هم امور خانه و فرزندانشان را اداره می کردند و در غیبت مردان، بار اضافی کار بیرون از خانه را هم به دوش می کشیدند، سیاستی که در دوران جنگ اتخاذ شد تا زنان را بیشتر به کار گیرد.

70586_730

در یکی از آگهی های دولتی از زنان پرسیده شده بود: آیا می توانید از یک مخلوط کن برقی استفاده کنید؟! پس می توانید کار با یک مته برق را نیز بیاموزید. در همان سال، شخصیت رزی پرچ کن شکل گرفت تا راهی برای استفاده بیشتر آنان در صنعت باشد.

این پوستر در دهه هشتاد قرن بیستم بار دیگر مورد توجه قرار گرفت و این بار روی آن شعار We can do it (ما می توانیم آن را انجام دهیم) به عنوان سمبل جنبش های زنان در آمریکا نقش بست.

70582_487

در همین زمان زنی به نام (جرالدین هوف دویل) ادعا کرد، تصویر روی پوستر الهام گرفته از چهره واقعی او در حال کار کردن در یک کارخانه جنگ جهانی دوم بوده است. این پوستر در سال ۱۹۹۴ روی جلد مجله اسمیت سونیان رفت و در سال ۱۹۹۹ میلادی هم شرکت پست آمریکا از تمبر آن رونمایی کرد.
امروزه این عکس در سطح گسترده ای در آمریکا و حتی بر روی فنجان ها، یخچال ها و… مورد استفاده قرار می گیرد.
70588_698

در سال ۲۰۰۹ میلادی هم یک زن آمریکایی به نام (نعومی بارکر فریلی) ادعا کرد که تصویر رزی پرچ کن از روی چهره ی او طراحی شده است.

 

منبع

 

 

 

 


image 
imageimageimage
  1. جنبش‌های تو خالی برای زنان
    – جالب هستند میگن تو حق نداری در خــانه‌ات کار کنی چون کار پستی است
    اما باید در کارخانه کار کنی و مدیر بی شعور بالا دستی سر تو داد بزند و تو
    را تحقیر کند برای اینکه خودش اشتباهی کرده و نمی‌خواهد ضایع شود.
    – یا بروی کامیــون‌دار شوی و در جاده‌های ســــــرد و گرم پر خطر با هزار
    مشکل رفت و آمد کنی برای اثبات قدرتت نسبت به مردان و چندر غاز پول.
    – باید با فشار زیاد سر کار سخت بروی، صبح‌ها از اســــتراحتت و آرامـش‌ات
    بزنی و تا عصر و سیاهه شب کار کنی و خسته بیایی خانه و نتوانی یک غذای
    گرم سالم خانگی بسازی و بخوری!
    فکر می‌کنی در محل کار به تو به عنوان موجود کار بلد به تو نگاه می‌کنند اما
    اگر چهر‌ات و … برایشان جلو گرانه و خوشایند نباشد هیچ هستی و اشتباه این
    است که تو فکر کنی به خاطر کمالاتت است که شیفته ات شده‌اند.

    جنبش هایی که هزاران نفر را سر ذوق آورده اما از داخل پوک و خالی است و
    خدا می‌داند کی پوست این طبل بترکد!

    1. بله دوست عزیز، با وجود بعضی مردان ایرانی شاهد همچین. تحقیرهایی هستیم، نه تنها در محل کار،بلکه حتی در مکان مقدس خانه!!…اما این نگاهه تحقیر آمیز و عدم پذیرش زنان در عرصه های مختلف فقط محدود به جهان سوم است…نه تمام دنیا!

      1. خیلی ببخشید به نظرم شما یکی از اون خانوم های غرب ندیده هستید که هنوز تجربه نکرده با شنیده هاتون اونارو مسنجید خواهش میکنم از اون مکانها و جاهایی که صحبت میکنید حتما تجربه کسب کنید بعد کلام برای صحبت باز کنید.مرسی عزیزم
        ببخشید نوع حرف زدنم بد نیست اصلا در کل ببخشید

        1. دقیقا درست فرمودین..و امیدوارم به زودی به کل این نوع زندگیو پشت سر بذارم…همینکه تجربه ی اینجارو داشتم برام کافی بود.

  2. سرمایه داری (به معنای عام ایرانی وخارجی )برای سود بیشتر چگونه سر زن هاروشیره می ماله (پوستر امریکایی نمونه موفق اون آیا زنان سرمایه دارها هم می رفتند توکارخانه شوهراشون اینجوری کار کنند)….همین الان تواینجا دختران وزنان را به کمتراز نصف دستمزد مردان به کار می گیرندوپسر ها بیکار… اونوقت دختر خانم ها توقع دارند پسرهای بیکار بیاندخواستگاریشون ….وهمین شده که همه به سلامتی مجرد پیر می شوید….

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *