پوستر دوازدهمين دوره‌ی نمایشگاه سالانه حروف‌نگاری اسماءالحسنى رونمایی شد

پوستر دوازدهمين دوره ی نمایشگاه سالانه حروف نگاری اسماءالحسنى رونمایی شد. طراحى و اجرای اين پوستر توسط سيد حسن موسى زاده انجام شده است. دیزاین اين اثر بر اساس فضای بصری سنتی مدرن و در ادامه طراحى خط ها و زبان بصرى همین طراح شکل گرفته كه در آن حروف به جاى آنكه تحت قواعد مرسوم نوشتارى، تايپ و نگارش شوند با روش و تكنيك هاى طراحى و تصويرسازى و از منظر دیزاین خلق مى شوند. فضای پر ترنم و رنگ آمیزی و ترکیب بندی مستحکم پوستر اشاره به موضوع نمایشگاه و شکل جشنواره ای بودن آن به مناسبت ماه  مبارک رمضان دارد. دوازدهمين دوره اسماءالحسنى از  ۱۷ تا ۳۱ خرداد امسال با سازماندهی سایت اینترنتی طراحان مستقل ایران (تودی پوسترز) در گالری های ممیز و زمستان خانه ی هنرمندان برپا مى شود و مراسم افتتاحیه و اهداء جوایز آن در تالار استاد جلیل شهناز روز دو شنبه ۱۷ خرداد ماه می باشد.

wwww


image 
imageimageimage
    1. از نوع ديالوگتون مشخصه يا تنگ نظريد، يا تنگ چشم يا كم سواد! كودكانه براى خودش تعريفى داره و هيچ حركت كودكانه اى تو اين فرم نيست و اگر شما دست ازاد و فرم هاى طراحى رو كودكانه مى بينيد فكرى به حال خود كنيد، فانتزى بودن هم كه ايراد نيست ويژه گيه…

      1. برای نمایشگاهی که محوریتش تایپوگرافیه،این پوستر مخصوصا با طراحی حروفش اش کار ضعیفی محسوب میشه و فاقد وجاهت لازم.
        نمی دونم چرا هر کسی آثار آقای موسی زاده رو نقد می کنه {حتی اگر ادبیاتش مناسب نباشه یا درست بلد نباشه نقد کنه یا حتی اگر کودک باشه!} توسط دوستان خودجوش! و دور قاب چین و کاسه لیس و همیشه در صحنه روز رنگ شدید سرکوب میشه!!!
        آقا رضا این ادبیات کم سواد و .. هم دوره اش پارسال بود،گذشت مثل دوره بگم بگم!!
        هر نظری یا بر پایه دانش فنی هست یا سلیقه تصویری و در هر حال ارزش اندکی تأمل را دارد.
        شما که به تعارف اشراف دارید لازم است بدانید هر طراحی حروف مغشوشی “دست آزاد” نیست! و همچنین مفهوم “فانتزی” به هر نوشتار پیچ و تاب داری اتلاق نمی شود!
        مخصوصا عمده تجاربی که آقای موسی زاده در طراحی حروف داره دست آزاد محسوب نمی شوند،چرا که نوشتار کاملا کنترل شده و طبق ترکیب بندی از پیش تعیین شده انجام گرفته و هیچ چیز به اتفاق و گردش آزاد قلم مو یا دیگر ابزار تاثیر گذار روی زمینه اثر و اتفاقات بصری حین تولید اثر مربوط نشده.
        و متاسفانه از ده سال پیش که آقای موسی زاده در اولین دوره همین دوسالانه، جایزه سفر مطالعاتی دو ماهه را در فرانسه، دریافت نمودند هیچ گونه رشدی در خلاقیت و ارائه بصری ایشان در این شیوه نگارش مضامین مذهبی را شاهد نبودیم و این خود جای تاسف دارد.
        دوپاره بودن کلمات و رفت و برگشت بی منطق ترتیب کلمات عنوان پوستر از پایین به بالا.. یعنی عنوان پوستر جای “دوازدهمین نمایشگاه سالانه حروف نگاری اسماء الحسنی” این گونه خوانده می شود:”اسماءالحسنی دوازدهمین نمایشگاه سالانه حروف نگاری”
        ضمن اینکه حضور آن دو مرغک عاشق! روی حرف ف، هم نسبتی با موضوع جشنواره نداشته و با قلم نگارگری و بسیار متفاوت با قلم تزیینات کنار حروف استفاده شده.
        از ضعف های دیگر اثر نوشتار لی آوت پایین و حروف کش آمده! عنوان جشنواره است که یک فونت خوانا را به شدت سخت خوان! نموده و تاثیر نوشتار تزیینی مرکزی پوستر را بسیار کم کرده.
        خلاصه که اثر بسیار ضعیفی بود برای این جشنواره که خود ادعای اعتلای تایپوگرافی مذهبی را یدک می کشد.

        1. برخورد عصبی شما در کلمات شما ملموسه و باز به جای نقد به حاشته های بی مورد و تهمت زدن اکتفا کردید. متاسفانه این رفتار عمومیت داره و در شان یک هنرمند نیست . اگر ادبیات کم سواد برای پارسال بود ادبیات دورقاب چین و کاسه لیس مال دوره قاجار بوده عزیز برادر! بنده به تعارف اشراف ندارم به تعادل اشراف دارم. تا اونجایی که من میدونم این نوع کارها بر خلاف نظر شما ترکیب بندی های از پیش تعریف نشده دارن و بداهه طراحی می شوند و اتفا قا به نظر من همین که ایشون تونستن طی این سالها روی این موضع متمرکز بشن و جوگیر این و اون نشن بخشی از خلاقیت محسوب میشه و این ثبوت ارزشمنده. البته نظر شما محترمه و میتونید اینکارو رد کنید اما تو جایگاهی نیستید که راجع به اشخاص نظر بدید و به نظرم روزرنگ نباید اجازه انتشار قضاوت روی اشخاص رو بده و هرکس فقط روی آثار میتونه اظهار نظر بکنه.

          1. معلوم شد شما دور قاب چیده نشدید، در متن نشسته اید! 🙂 حداقل نصف نوشته مربوط به نقد اثر بود.. شما هم از خیل انسان های متعادل و آرام و به دور از بن بست فکری و اهل گفتگو هستید! قشنگ مشخصه اهل سانسور نظرات مخالف نیستی و آزادی بیان رو خیلی شدید قبول داری!!!

  1. این سبک هندرایتینگ را که قباد شیوا بسی قشنگ تر انجام میده .
    اون بسم الله هایی که قبلا ایشون با این تکنیک می نوشتن خیلی بهتر بودن یعنی به کار می اومدن اما این کار خوبی نشده.
    باید به حاج آقا نجابتی سفارش می دادند

  2. آثار هنری به ویژه تجسمی و تصویری یا خوبند یا بد. وقتی خیلی خوب می شوند حاسدان و تنگ نظران برای به کرسی نشاندن حرف خودشان آسمون ریسمون می بافن و هی استدلال می کنن که کار بده در حالیکه آن تصویر کار خودش را کرده و در ذهن مخاطب نشسته. نمی دانم پوستر این نمایشگاه چجوری باید با نمایشگاه ارتباط داشته باشد که برای حرف زدن درباره ی آن این همه عصبیت نباشد اما می دانم در ذهن خیلی ها نشسته . دست مریزاد. کار زیبایی است.

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *