در سراسر دنیا هنرمندان کمی هستند که در چند زمینه‌ی هنری توانایی و خلاقیت داشته باشند. به خاطر همین است که “شان تن” نویسنده، تصویرگر، انیماتور و طراح صحنه‌ی تئاتر یک استثنا محسوب می‌شود. شان تصویرسازی را با مطبوعات کودک و نوجوان شروع کرد و خیلی زود به خاطر تصویرسازی کتاب‌های علمی- تخیلی و ترسناک که با موضوعات تاریخی- سیاسی- اجتماعی سوررئال برابری می‌کند، مشهور شد؛ کتاب‌هایی مثل “خرگوش ها”، “درخت قرمز” و کتاب تصویری و بدون متن “ورود” که به زبان‌های مختلف ترجمه و مورد علاقه‌ی خوانندگان در سنین مختلف قرار گرفت. شان تن تا به حال بیش از 40 جایزه‌ی ادبی و هنری را در کارنامه‌ی هنری خود ثبت و بیش از 18کتاب نوشته و تصویرسازی کرده است. شان علاوه بر این‌ها طراحی اولیه‌ی شخصیت‌های ” هورتون صدایی می‌شنود.” و ” وال- ای ” محصول شرکت پیکسار را انجام داده است.
این هنرمند استرالیایی به‌خاطر کتاب پژوهشی ” ادبیات کودک و بزرگ‌سال در جامع‌ترین مفهوم” در سال 2011 برنده‌ی جایزه‌ی آسترید لیندگرن و به خاطر انیمیشن “شی گمشده” (the lost thing) برنده‌ی جایزه‌ی اسکار شده است.
این یک مصاحبه‌ی تصویری‌ست، یعنی شان تن با طراحی و تصویر به سوال‌هایمان پاسخ داده است.
آقای تن، شما برنده‌ی جایزه‌ی آسترید لیندگرن شده‌اید و در سراسر دنیا شما را به عنوان تصویرگر و نویسنده می‌شناسند. با این حال دوست دارید خودتان را معرفی کنید؟
شما برای ساخت انیمیشن ” شی گمشده” با اندرو روهمن همکاری کرده‌اید. داستان، قصه‌ی یک شی عجیب و بی‌مصرف است که هیچ کس به آن توجهی نمی‌کند. شما و روهمن برنده‌ی جایزه‌ی اسکار بهترین انیمیشن کوتاه در سال 2011 شدید. به عنوان یک هنرمند استرالیایی، دیدگاهتان نسبت به هالیوود چه بود؟
کتاب‌های کودک و نوجوان شما را هم بزرگسال‌ها دوست دارند و هم کوچک‌ترها. خوانندگان‌تان را چه‌طور نقاشی می‌کنید؟
چه چیزی یک تصویرسازی خوب را از تصویرسازی بد متمایز می‌کند؟
یک بار در جایی گفته بودید که بیشتر داستان‌های شما از خط‌خطی‌ها و اتودهای تصویرسازی‌تان خلق می‌شوند. چه بر سر اسکیس‌هایی می‌آید که در هیچ یک از کتاب‌هایتان از آن‌ها استفاده نمی‌شود.
محل کارتان چه شکلی‌ست؟
در 37سالگی برنده‌ی بزرگ‌ترین جایزه در زمینه‌ی کاری‌تان شده‌اید. موفقیت بعدی چیست؟
موفقیت چه احساسی دارد؟
فکر می‌کنید تنها بودن برای یک هنرمند ضرورتی داشته باشد؟
در کودکی، دوست داشتید وقتی بزرگ شدید چه کاره شوید؟
تصویرهای شما غالبا با تنهایی، بیگانگی، افسردگی و مفاهیم دیگر آمیخته شده اند. شما عشق را چه طور نقاشی می‌کنید؟
چیزی هست که کشیدن آن را بارها و بارها امتحان کرده باشید، اما ببینید که آنطوری که می‌خواستید درنیامده؟
