مایکل کِسل Mikel Casal هنرمند و تصویرگری اسپانیایی است. انتشارات ها و مشتریان مطبوعاتی او مانند گاردین (UK)، تتلر (هنگ کنگ)، کوریور بین المللی (فرانسه)، ال کومریکو (پرو)، بوستون گلوب (USA) و واکا مدیا (اسپانیا) در سراسر دنیا آثارش را منتشر می کنند.
در پست امروز روزرنگ، مایکل در رابطه با کتاب‘Así es la dictadura’ «خب این یک دیکتاتوری است» حرف می زند. این کتاب در دهه 1970 منتشر و در سال 2015 با تصاویر جدید در « واکا مدیا» باز نشر شده است.
این مجموعه خلاقانه، برنده جایزه بخش غیر-داستانی BolognaRagazzi ” بولونیا راگزی” سال 2016 شده است. از سال 1966 این جایزه در میان برترین جوایز بین المللی در بخش انتشارات کودکان بوده است. جایزه ای که به بهترین محصولات از لحاظ ویژگی های گرافیکی به پدیدآورندگان کتاب در نمایشگاه بولونیا تعلق می گیرد.
« من اهل سن سباستین هستم. یک شهر ساحلی در حومه باسک در شمال اسپانیا. طرح هایم در روزنامه ها، مجلات و کتاب های متفاوتی در سراسر دنیا چاپ شده است. وقتی که دیکتاتور فرانچسکو فرانکو فوت شد، من ده سال داشتم. به قدری بزرگ بودم که درد و رنج و سال های سرکوب داخل کشور را متوجه باشم. مخصوصا وقتی شما بازتاب این درد و رنج را در خانواده خود و جایی که در آن زندگی می کنید، می بینید.
« خب این یک دیکتاتوری است» یکی از چهار کتابی است که بین سال های 1977 و 1978 توسط خانه انتشارات « لا گایا» در بارسلونا و تحت عنوان کلی کتاب هایی برای فردا منتشر شده است. ناشران واکا مدیا فکر می کردند با وجود اینکه چهل سال از اولین ویرایش کتاب می گذرد اما متن آن همچنان ناراحت کننده است. بنابراین تصمیم گرفتند که آن را با تصاویری جدید بازنشر کنند. برای من، به عنوان یک تصویرگر و به عنوان یک شریک، پروپوزالی جذاب تر وجود نداشت.
همکاری در کتابی راجع به سیاست برای کودکان، برای آموزش حیاتی کودکان ( شاید یک پسربچه ده ساله همانند خود من در زمانی که دیکتاتور فرانکو مرد ) و البته این بار نیز بازتاب کمی از بحران کوچکِ سیاسی وجود داشت.
دیکتاتورها شریر و ترسناک هستند، اما همچنان کمی مسخره و خنده دار هم می توانند باشند. با مدال ها، یونیفرم ها و حرکات مبالغه آمیز، گزاف و تصنعی شان. آنها گاهی کمیک نیز به نظر می آیند. وقتی راجع به حالت درست و صحیح کتاب جست و جو می کنید، الهام گرفتن از فیلم ارنست لوبیتسچ، ” بودن یا نبودن” و “دیکتاتور بزرگ” چارلی چاپلین کمکی نمی کند.
با وجود موضوعات جدی و سخت، هیچ وقت دیدی جدی و سخت راجع به تصویرگری نداشتم. خواسته ام که بر جنبه های تراژدی، کمدی و تئاتری هر دیکتاتوری ای، و خطوط مسخره و طنز آنها تاکید کنم.
یک قسمت جالب از این پروسه شروع و بالا آمدن با صفحه خالی کتاب است. در ابتدا ، « ویسنت فرر» از واکا مدیا، ایده کشیدن کاریکاتور از دیکتاتورهای طول تاریخ را پیشنهاد کرد. متاسفانه، تعداد زیادی وجود نداشت که من آن ها را کشیده باشم. بنابراین ما تصمیم گرفتیم، یک خصوصیت بارز هر یک را داشته باشیم و مطمئن باشیم که آنها معاصر هستند. نمی توانستیم در روی دیکتاتورهای با یک ایدئولوژی مخصوص متمرکز شویم به همین دلیل دیکتاتورهای چپ و هم دیکتاتورهای راستی را انتخاب کردیم. با چنین رویه ای یک لیست تهیه کردیم و بعد از رد کردن بعضی و اضافه کردن بعضی دیگر آنها را بر اساس تاریخ تولد در صفحه خالی جلویی و بر اساس تاریخ مرگ در صفحه خالی آخری مرتب کردیم. بعضی از آنها همچنان زنده هستند…
دوست دارم حرفم را با تکرار کلامی که از ناشران شنیده بودم تمام کنم: ” کودکان به هر چیزی که بزرگسالان علاقه دارند، علاقه مند هستند. شما باید این چیزها را به آن ها توضیح دهید، حتی اگر این کار نیاز به تلاش داشته باشد.”»
